در پژوهش حاضر نقش واسطه‌گری تنظیم عواطف و راهبردهای مقابله‌ای در رابطه دلبستگی به والدین و همسالان با تاب‌آوری هیجانی بررسی شد. شرکت‌کنندگان پژوهش ۳۰۴ دانش‌آموز دختر(۱۷۰نفر) و پسر (۱۳۴نفر) دبیرستان‌های شهر شیراز بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس‌های دلبستگی به والدین و همسالان آرمسدن و گرینبرگ، مقیاس راهبردهای مقابله‌ای سندلر و همکاران، پرسشنامه تنظیم شناختی عاطفی گارنفسکای و کراجی، مقیاس بهزیستی روانی کلی و پیترسون، مقیاس عاطفه مثبت و عاطفه منفی واتسون و همکاران، و افسردگی کودکان کواکس و بک استفاده شد. پایایی و روایی ابزارها با استفاده از ضریب پایایی آلفای کرونباخ و تحلیل عوامل احراز شد. با استفاده از رگرسیون به شیوه متوالی همزمان و با به‌کار‌گیری مراحل پیشنهادی بارون و کنی مدل فرضی تحلیل شد.

یافته‌ها نشان داد که الف) دلبستگی به والدین در مقایسه با همسالان پیش‌بینی‌کننده قوی‌تری برای تاب‌آوری هیجانی است. ب) دلبستگی به والدین با راهبردهای مقابله‌ای فعال و کناره‌گیری و جستجوی حمایت اجتماعی و تنظیم شناختی مثبت رابطه مثبت و با تنظیم شناختی منفی و راهبردهای مقابله‌ای اجتنابی رابطه منفی دارد. دلبستگی به همسالان نیز فقط با راهبردهای مقابله‌ای فعال و اجتنابی رابطه مثبت داشته است. ج) به‌طور کلی راهبردهای مقابله‌ای و تنظیم شناختی می‌توانند نقش واسطه‌ای در رابطه انواع دلبستگی و تاب‌‌‌آوری هیجانی داشته به‌طوری‌که دلبستگی به والدین و همسالان به‌طور غیر مستقیم و به‌واسطه راهبردهای مقابله‌ای فعال پیش‌بینی کننده مثبت تاب‌آوری هیجانی و بواسطه راهبرد اجتنابی پیش‌بینی کننده منفی تاب‌آوری هیجانی هستند. دلبستگی به والدین همچنین به‌واسطه راهبرد مقابله‌ای کناره‌گیری تاب‌آوری هیجانی را به شکل مثبت و به‌واسطه راهبرد مقابله‌ای اجتنابی و تنظیم شناختی منفی تاب‌آوری هیجانی را به شکل منفی پیش‌بینی می‌کند

مدل‌یابی علّی تاب‌آوری هیجانی نقش دلبستگی به والدین و همسالان راهبردهای مقابله‌ای و تنظیم شناختی هیجانات