نقش نگرش و تاب آوری در پیش بینی کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه
نقش نگرش و تاب آوری در پیش بینی کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه
کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه و عوامل موثر بر آن موضوع مهمی است که نیازمند بررسی و مطالعه دقیق است.
متغیرها و عوامل متعددی در پژوهش های مختلف در تبیین کیفیت زندگی این والدین مورد آزمایش قرار گرفتند اما مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه نگرش و تابآوری با کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه انجام شده است.
روش: مطالعه حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی والدین کودکان با نیازهای ویژه شهرستان رشت در سال ۹۵-۱۳۹۴ بود که از بین آنها ۱۱۰والد (۵۵ مادر و ۵۵ پدر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.
برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نگرش والدین نسبت به فرزند با نیازهای ویژه (گوندر، ۲۰۰۲)، مقیاس تابآوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان سلامت جهانی- فرم کوتاه (۱۹۹۶) استفاده شد. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهند نگرش و تاب آوری والدین کودکان با نیازهای ویژه با کیفیت زندگی شان همبستگی معناداری دارند و نگرش (۳۰/۰-=β) و تاب آوری (۴۷/۰=β) به صورت معناداری میتواند کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه را پیش بینی کند (۰/۰۰۱ >p).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، نگرش و تاب آوری عواملی موثر در کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه هستند.
استلزام های نتیجه به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.
نقش نگرش و تاب آوری در پیش بینی کیفیت زندگی والدین کودکان با نیازهای ویژه