هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش برنامه تاب آوري بر كنترل خشم و بهزيستي روان شناختي دانش آموزان تكانشور بود. پژوهش حاضر به شيوه‏ي نيمه ‏آزمايشي با طرح پيش‏آزمون-پس‏آزمون با گروه كنترل اجرا شد.

جامعه‏ ي آماري پژوهش را كليه‏ ي دانش آموزان دبيرستان شهيد غفاري شهرستان كامياران در سال ۹۵-۹۴ تشكيل مي‏دادند كه از ميان آنها با استفاده از روش نمونه‏گيري خوشه اي، ۳۰ نفر كه در پرسشنامه‏ ي تكانشوري بارات نمره‏هاي بالايي داشتند انتخاب و به طور تصادفي در گروه آزمايش (۱۵ نفر) و كنترل (۱۵ نفر) جايگزين شدند. آزمودني هاي گروه آزمايش، آموزش تاب آوري را طي ۹ جلسه۶۰ دقيقه اي دريافت نمودند در حالي كه گروه گواه هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد.

براي جمع‏ آوري داده‏ ها از پرسشنامه‏ ي خشم ﺣﺎﻟﺖ-ﺻﻔﺖ اسپيلبرگر و پرسشنامه‏ ي بهزيستي روان شناختي ريف استفاده شد. داده‏ ها با روش آماري كورايانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايح تجزيه و تحليل كوواريانس چندمتغيري نشان داد كه آموزش تاب آوري مي تواند موجب بهبودي بهزيستي روان شناختي و كنترل خشم دانش آموزان تكانشور شود. بنابراين، توجه به اثربخشي آموزش تاب آوري بر متغيرهاي مرتبط بابهزيستي روان شناختي و كنترل خشم در دانش آموزان تكانشور از اهميت ويژه اي برخوردار است.

اثربخشي آموزش برنامه تاب آوري بر خشم و بهزيستي روان شناختي دانش آموزان تكانشور

نشست تخصصی تاب آوری اجتماعی با تاکید بر مفاهیم بنیادی و به همت اداره بهزیستی شهرستان هرسین در تالار اجتماعات فرمانداری این شهرستان برگزارشد.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری این مادران انجام گردیده است. طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعة آماری شامل مادران دارای فرزند اتیسم مراجعه‌کننده به مرکز اتیسم یاوران زینب شهر اصفهان می‌شود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۴ مادر بودند که به‌طور در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته و از مقیاس‌های سنجش اتیسم (کارز، ۱۹۸۸) و مقیاس تاب‌آوری (کانرودیویدسون، ۲۰۰۳) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. گروه آزمایش ۷ جلسه دوساعته آموزش شفقت نسبت به خود را به‌صورت هفتگی دریافت کردند، درحالی‌که گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. در پایان هر دو گروه مجدداً ارزیابی و داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش شفقت با خود به‌طور معناداری بر تاب‌آوری افراد شرکت‌کننده مؤثر بوده و مادران در گروه آزمایشی افزایش معناداری (۰۰۱/۰P<) را در مقیاس تاب‌آوری نشان دادند. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان آموزش شفقت با خود را به‌عنوان یک روش مؤثر بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم پیشنهاد داد.

اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم

از مهم ترين زمينه هاي تحقيقاتي كه امروزه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته، پرداختن به پيامدهاي رواني و خانوادگي ايجاد شده به دنبال سرطان و درمان هاي پس از آن مي باشد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه سطوح تاب آوري خانوادگي و راهبردهاي مقابله اي در زنان متاهل مبتلاء و نجات يافته از سرطان پستان با همتايان غير مبتلاء به سرطان بود.
روش كار: در اين مطالعه مقطعي سه گروه ۶۰ نفره از زنان از متاهل مبتلاء به سرطان پستان، نجات يافته از سرطان پستان و همتايان غير مبتلاء به سرطان مراجعه كننده به بيمارستان شهداي تجريش مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي پژوهش از طريق پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي، راهبردهاي مقابله اي و پرسشنامه تاب آوري خانوادگي گردآوري شده و به وسيله نرم افزار SPSS-22 و آزمون آماري تحليل واريانس چند متغيره و آزمون تعقيبي بونفروني مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه در شاخص هاي تاب آوري خانواده و راهبردهاي مقابله اي بين سه گروه زنان مبتلاء، نجات يافته از سرطان پستان و زنان غير مبتلاء تفاوت معني داري وجود دارد (۰۵/۰

نتيجه گيري: با در نظر داشتن نتايج بدست آمده از پژوهش از جمله پايين بودن سطوح تاب آوري خانوادگي و استفاده از راهبردهاي مقابله اي هيجان محور در گروه زنان مبتلاء به سرطان پستان، پيگيري و ارائه خدمات جهت ارتقاء ابعاد مذكور و در نتيجه افزايش كيفيت زندگي در ميان اين گروه از افراد جزء ضروريات به حساب مي آيد. لذا پيشنهاد مي شود كه مطالعات بعدي به بررسي مداخلات و كارآزمايي هاي باليني جهت بهبود سطوح تاب آوري خانوادگي و افزايش استفاده از راهبردهاي موثر و مسئله محور اقدام نمايند.

مقايسه سطوح تاب آوري خانوادگي و راهبردهاي مقابله اي در زنان متاهل مبتلاء و نجات يافته از سرطان پستان با همتايان غير مبتلاء