ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ در ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ آﺧﺮ ﺑﺎرداری ﺑﺮ ﺗﺎب آوری ﺑﻌﺪ از زاﯾﻤﺎن ﻣﺎدران اﺟﺮا ﮔﺮدﯾﺪ.

اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻧﯿﻤﻪ ﺗﺠﺮﺑﯽ) ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ( و ﮐﺎرﺑﺮدی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﮋوﻫﺸﯽ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮده و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﭼﺎﻟﻮس ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ و درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﭼﺎﻟﻮس در ﺳﺎل ۱۳۹۷ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮده اﻧﺪ. ﮐﻪ ازﺗﻌﺪاد۲۰۰ ﻧﻔﺮ زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮی ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده ﺗﻌﺪاد ۱۵۰ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. و اﯾﻦ۱۵۰ ﻧﻔﺮ زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺗﺎب آوری ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ . ﺗﻌﺪا د ۹۳ ﻧﻔﺮ ﻧﻤﺮه ﺗﺎب آوری آﻧﻬﺎ ﯾﮏ اﻧﺤﺮاف اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ از ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﻮد.ﮐﻪ۳۰ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ اﻧﺘﺨﺎب و در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ )ﻫﺮ ﮔﺮوه ۱۵ ﻧﻔﺮ( آﻧﮕﺎه ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﻃﯽ۸ ﺟﻠﺴﻪ ۹۰دﻗﯿﻘﻪ ای ﻫﻔﺘﻪ ای دوﺑﺎر ﺗﺤﺖ آﻣﻮزش ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ. اﺑﺰار ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮدﻧﺪ از : ﺑﺴﺘﻪ آﻣﻮزﺷﯽ ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﺑﻮد. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن آﻣﺎری ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮه ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﺮم اﻓﺰار spss اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪ.

ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﺎب آوری در دو ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻔﺎوت وﺟﻮد داردp0/01> . ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺎب آوری ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻪ آﺧﺮ ﺑﺎرداری زﻧﺎن ﺑﺎردار ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﭼﺎﻟﻮس ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ و درﻣﺎﻧﯽ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﭼﺎﻟﻮس ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺗﺎﺛﯿﺮ دارد .

بررسی اثر مثبت اندیشی در سه ماهه آخر بارداری بر تاب آوری بعد از زایمان مادران

 كم تواني به عنوان آسيبي كه يك يا بيش از يكي از فعاليت هاي عمده زندگي فرد را محدود مي كند، موجب پريشاني رواني و افسردگي در اين افراد مي شود. اين امر براي خانواده ها نيز مشكلاتي را به همراه دارد؛ به طوري كه خانواده هاي داراي كودك كم توان از نظر اجتماعي منزوي هستند و سلامت رواني و خلقيات آن ها در سطح پاييني قرار دارد. در اين ميان مادران داراي فرزند كم توان به دليل اينكه وقت بيشتري را با كودك صرف مي كنند، سازش يافتگي و سلامت جسمي و رواني آن ها بيشتر در معرض تهديد قرار مي گيرد و بيشتر بر حسب مسائل هيجاني و روابط خانوادگي و خارج از خانواده واكنش نشان مي دهند. بر همين مبنا پژوهش حاضر با هدف پيش بيني همدلي ادراك شده بر اساس طرح واره هاي هيجاني و تاب آوري در مادران داراي فرزند كم توان انجام گرفت.
روش بررسي پژوهش حاضر از نوع توصيفي بود و به روش همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمام مادران داراي فرزند كم توان جسمي حركتي در سال تحصيلي ۹۵-۱۳۹۴ در سطح شهر تهران بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند، ۱۲۰ نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند؛ به اين ترتيب كه از مناطق چندگانه شهر تهران، مناطق دو و چهار و شانزده انتخاب شدند و با مراجعه به آموزشگاه هاي معلولان جسمي حركتي، پرسش نامه هاي مدنظر به دانش آموزان داده شد. براي ارزيابي مهارت هاي ارتباطي، كيفيت روابط انساني و تبحر و مهارت پزشكي از پرسش نامه ادراك بيمار از همدلي پزشك جفرسون استفاده شد. همچنين به منظور اندازه گيري قدرت مقابله با فشار و تنش از مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون و براي تعيين باورها و نگرش ها نسبت به هيجان در افراد از مقياس طرح واره هاي هيجاني ليهي استفاده شد كه در سال ۲۰۰۲ ليهي آن را بر مبناي مدل طرح واره هيجاني خود براي سنجش ۱۴ بُعد طرح واره تدوين كرده بود.
يافته ها براي تحليل يافته ها با توجه به برقراري شرط برابري واريانس ها با آزمون لون (P?0.05) و طبيعي بودن توزيع داده ها با آزمون شاپيروويلك (P?0.05) از آزمون هاي چندمتغيره استفاده شد. با توجه به اينكه تحقيق از نوع رابطه اي و پيش بيني بود، از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به روش Enter با استفاده از نسخه ۲۳ نيز استفاده شد. نتايج حاصل از همبستگي پيرسون نشان داد در مادران داراي فرزند كم توان جسمي حركتي، طرح واره هاي هيجاني اعتباريابي، ارزش هاي برتر، دوام و اتفاق نظر با همدلي ادراك شده رابطه مثبت و معني داري دارند (P<0.001). همچنين در اين مادران، تاب آوري با همدلي ادراك شده رابطه مثبت و معني داري دارد (P<0.02). نتايج تحليل رگرسيون براي پيش بيني همدلي ادراك شده بر اساس تاب آوري و طرح واره هاي هيجاني نشان داد واريانس مشترك طرح واره هاي هيجاني و تاب آوري با همدلي ادراك شده ۴۶.۰ است كه اين نتيجه به معناي آن است طرح واره هاي هيجاني و تاب آوري با هم ۴۶.۰ از پيش بيني همدلي ادراك شده را بين مادران داراي فرزند كم توان پيش بيني مي كنند. تحليل رگرسيون به روش enter بيانگر اين بود كه طرح واره هاي هيجاني اعتباريابي و داشتن ارزش هاي برتر و همچنين متغير تاب آوري ضرايب تاثير معني داري براي پيش بيني همدلي ادراك شده در مادران داراي فرزند معلول دارند. ديگر طرح واره هاي هيجاني ضريب تاثير معني داري براي پيش بيني همدلي ادراك شده در مادران داراي فرزند معلول ندارند.
نتيجه گيري با توجه به يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت تاب آوري بالا و داشتن طرح واره هاي هيجاني مثبت مانند داشتن ارزش هاي برتر و اعتباريابي، پيش بيني كننده همدلي ادراك شده در مادران داراي فرزند كم توان هستند؛ بدين معني كه هر چه مادران داراي فرزند كم توان در برخورد با شرايطي كه در آن قرار گرفته اند تاب آوري بيشتري داشته باشند و چنين موقعيتي را به صورت مثبتي ارزيابي و تفسير كنند، قادرند به طور موثرتري با محيط پيرامون خود ارتباط برقرار كنند. در همين راستا همدلي ادراك شده يكي از عواملي است كه تاثير بسزايي در رشد روابط بين شخصي دارد و بيانگر سلامت رواني شخص است و مي توان با متغيرهاي تاب آوري و طرح واره هاي هيجاني آن را پيش بيني كرد. به اين ترتيب مداخلات درماني نيز با توجه به اين دو متغير براي آن صورت پذيرد

پيش بيني همدلي ادراك شده بر اساس طرح واره هاي هيجاني و تاب آوري در مادران داراي فرزند كم توان جسمي حركتي

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری این مادران انجام گردیده است. طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعة آماری شامل مادران دارای فرزند اتیسم مراجعه‌کننده به مرکز اتیسم یاوران زینب شهر اصفهان می‌شود. نمونه مورد مطالعه شامل ۲۴ مادر بودند که به‌طور در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته و از مقیاس‌های سنجش اتیسم (کارز، ۱۹۸۸) و مقیاس تاب‌آوری (کانرودیویدسون، ۲۰۰۳) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. گروه آزمایش ۷ جلسه دوساعته آموزش شفقت نسبت به خود را به‌صورت هفتگی دریافت کردند، درحالی‌که گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. در پایان هر دو گروه مجدداً ارزیابی و داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش شفقت با خود به‌طور معناداری بر تاب‌آوری افراد شرکت‌کننده مؤثر بوده و مادران در گروه آزمایشی افزایش معناداری (۰۰۱/۰P<) را در مقیاس تاب‌آوری نشان دادند. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان آموزش شفقت با خود را به‌عنوان یک روش مؤثر بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم پیشنهاد داد.

اثربخشی آموزش شفقت با خود بر افزایش تاب‌آوری مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم

مادران کودکان بزهکار در بسیاری از موارد سلامت روانی از سایر مادران می‌توانند متفاوت باشند. هدف پژوهش حاضر تعیین مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار و مادران دارای کودکان سالم شهر زنجان در سال ۱۳۹۵ است.

روش کار: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-مقایسه ای بود. جامعه پژوهش شامل مادران کودکان بزهکار و عادی شهر زنجان در سال ۱۳۹۵ بود که از بین آن‌ها ۱۲۰ نفر (۶۰ نفرمادران کودکان بزهکار، ۶۰ نفر مادران کودکان سالم) به صورت نمونه گیری دردسترس و هدفمند از سظح شهر زنجان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده‌ها شامل” مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون” و فرم کوتاه بررسی سلامت ۳۶″ بود. در مطالعه حاضر پایایی ” فرم کوتاه بررسی سلامت ۳۶″ به روش آلفای کرونباخ ۸۳/۰ و باز آزمایی ابزار ۸۳/۰ ۰ بدست آمد. آلفای کرونباخ ” مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون” ۸۹/۰ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل از SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. متغیرهای کمی با استفاده از میانگین (انحراف معیار) و متغیرهای کیفی به صورت تعداد (درصد) گزارش شدند. به منظور مقایسه مادران از نظر ویژگی‌های حمعیت شناختی از آزمون خی-دو و تی مستقل استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون، برای بررسی ارتباط تاب آوری با کیفیت زندگی، و همچنین تحلیل رگرسیون به منظور بررسی اثر توام متغیرها بر روی تاب آوری و کیفیت زندگی استفاده شدند.

یافته‌ها: بین تاب آوری با کیفیت زندگی درگروه مادران بزهکار (۰۰۱/۰ = P) همچنین در بین مادران کودکان سالم نیز همبستکی معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰ = P). کیفیت زندگی و تاب آوری در مادران با کودکان سالم بالاتر از مادران با کودکان بزهکار است.

نتیجه گیری: کیفیت زندگی با تاب آوری همبستگی مثبتی دارد و همچنین وضعیت کیفیت زندگی و تاب آوری مادران کودکان بزهکار نسبت به کودکان سالم پایین‌تر می‌باشد. پیشنهاد می‌شود برای افزایش کیفیت زندگی و تاب آوری در مادران دارای کودکان بزهکار آموزش‌هایی در مراکز بهداشتی اجرا شود.

مقایسه تاب آوری و کیفیت زندگی مادران کودکان بزهکار و مادران دارای کودکان سالم شهر زنجان

آموزش تاب‌آوری روانی مادران کودکان ناشنوا به همت سرکار خانم آزاده فرگت وتوسط انتشارات اندیشه کامیاب ایرانیان بزودی روانه بازار میگردد، این کتاب بعنوان راهنما میتواند مورد استفاده والدین کودکان ناشنوا قرار بگیرد.

 کتاب آموزش تاب آوری به مادران کودکان ناشنوا در ۷۱ صفحه ارایه  و قیمت آن ۱۵۰۰۰۰ ریال تعیین شده است .

پژوهش حاضر باهدف اثر بخشی آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان بهشهر در سال ۹۱ انجام شد. روش تحقیق، آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، نمونه ای با حجم ۵۰ نفر از میان مادرانی که در مرکز اختلال های یادگیری در سطح مدارس شهرستان بهشهر بودند، انتخاب شد که نیمی از آن ها در گروه آزمایش و نیمی دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده عبارت اند از: پرسشنامه تاب آوری ۲۵ سؤالی کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه سلامت روان ۲۸ سؤالی گلدبرگ (۱۹۷۲) و پرسشنامه کیفیت زندگی ۳۶ سؤالی ویر و شربورن (۱۹۹۲). داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری (p<0.01) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نشان دادند که میانگین کیفیت زندگی و سلامت روان مادرانی که تحت آموزش قرار گرفتند، از مادرانی که تحت این آموزش قرار نگرفتند، در پس آزمون و آزمون پیگیری بیشتر بود. نتایج نشان داد که برنامه آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری، اثرگذاراست و نیز برنامه آموزش تاب آوری بر ارتقای سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری اثر معنی داری دارد. لذا استفاده از این برنامه برای مادران کودکان دارای اختلال یادگیری توصیه می شود.

ارتقاي سلامت روان و کیفیت زندگی از طریق برنامه آموزش تاب آوري براي مادران کودکان داراي اختلال یادگیري