فرآیند دیالیز فشارهای جسمانی و روانی زیادی را بر بیماران وارد می کند. از این رو شناسایی عواملی که بتوانند از بیماران در مقابل این فشارها محافظت کنند ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین تاب آوری و رشد پس از سانحه بود.

این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. به این منظور از بین کلیه بیماران مراجعه کننده به مراکز دیالیز شهر کرج در سال ۱۳۹۷ تعداد ۲۱۹ بیمار به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های تاب آوری کانر و دیویدسون(۲۰۰۳) و رشد پس از سانحه تدسچی و کالهان(۱۹۹۶) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معناداری ضریب همبستگی توسط نرم افزار ۲۵.vol SPSS تجزیه و تحلیل شد.

۷/۵۵ درصد از شرکت کنندگان مرد و ۳/۴۴ درصد آن ها زن بودند و میانگین سن آن ها ۸۴/۴۳ با انحراف معیار ۱۲/۹ سال بود. بین تاب آوری و رشد پس از سانحه رابطه مثبتی در سطح معناداری ۰۱/۰ وجود داشت (۵۲۳.۰=r). به طوری که تاب آوری توانست حدود ۲۷ درصد از تغییرات رشد پس از سانحه را تبیین کند. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد تاب آوری نقش مهم در رسیدن بیماران به رشد پس از سانحه دارد. از این رو پیشنهاد می شود مداخالت روان شناختی یا هدف ارتقای تاب آوری بیماران طراحی و در مراکز دیالیز اجرا شود.

رابطه تاب آوری و رشد پس از سانحه در بیماران تحت همودیالیزشهر کرج در سال۱۳۹۷