بازتعریف تاب آوری نظام سلامت
مفهوم تابآوری سیستمهای سلامت باید بهعنوان یک سنگ بنای اساسی و نیروی محرکهای که دگرگونیهای لازم را در سیستمهای سلامت ایجاد میکند، به جای اینکه صرفاً بهعنوان یک مکانیسم مقابلهای تصادفی و موقت در مواجهه با تهدیدات غیرقابل پیشبینی تلقی شود، دوباره مفهوم سازی و بازبینی شود.
تاب آوری سیستم سلامت
تاب آوری سیستم سلامت به توانایی این سیستم در مقابله با چالشها و بحرانها، حفظ عملکرد و بهبود مستمر اشاره دارد. این مفهوم شامل قابلیتهای پیشگیری، آمادگی، پاسخ و بازسازی است. سیستمهای سلامت تابآور قادرند به سرعت به شرایط بحرانی مانند شیوع بیماریها، بلایای طبیعی یا بحرانهای اقتصادی واکنش نشان دهند و خدمات بهداشتی را در سطوح مختلف حفظ کنند. همچنین، این سیستمها باید به یادگیری از تجربیات گذشته و بهبود فرآیندها و سیاستها بپردازند تا در آینده بهتر عمل کنند. تاب آوری به معنای ایجاد زیرساختهای قوی و انعطافپذیر است که به سلامت جامعه کمک میکند.
تابآوری سیستم سلامت ظرفیت سیستمهای بهداشتی برای پیشبینی، جذب، بازیابی و انطباق با شوکهایی مانند همهگیری، تغییرات آب و هوا، درگیریهای ژئوپلیتیکی و تهدیدات سایبری است.
تجربیات جهانی نشان داده است تقویت ظرفیت کلی سیستم های بهداشتی بیش از هر زمان دیگری حیاتی است. تابآوری سیستم سلامت باید به عنوان یکی از اهداف کلیدی برای سیستمهای سلامت با عملکرد بالا در اولویت قرار گیرد.
چالش های تاب آوری سیستم سلامت سیستمهای بهداشتی زمانی که در معرض شوکها قرار میگیرند با سه گروه عمده آسیبپذیری مواجه هستند:
1.آمادگی ناکافی: سیستم های بهداشتی قبل از کووید-19 آماده نبودند، پاسخ های موثر به همه گیری را محدود می کرد و نابرابری های بهداشتی از قبل موجود را مستحکم می کرد.
2. کمبود کارکنان: سیستم های بهداشتی قبل از کووید-19 از عدم سرمایه گذاری مناسب در منابع انسانی رنج می بردند.
3.سرمایه گذاری کم: حتی در اوج واکنش به همه گیری، هزینه های مربوط به اقدامات پیشگیرانه تنها به 5 درصد از کل هزینه های بهداشتی رسید، در حالی که قبلاً حدود 3 درصد بود.
حصول اطمینان از وجود بودجه و منابع کافی قبل از هر وضعیت اضطراری بهداشتی آینده، کلیدی برای تقویت انعطاف پذیری بلندمدت سیستم های بهداشتی است.
بازتعریف تاب آوری نظام سلامت
مفهوم تابآوری سیستمهای سلامت باید بهعنوان یک سنگ بنای اساسی و نیروی محرکهای که دگرگونیهای لازم را در سیستمهای سلامت ایجاد میکند، به جای اینکه صرفاً بهعنوان یک مکانیسم مقابلهای تصادفی و موقت در مواجهه با تهدیدات غیرقابل پیشبینی تلقی شود، دوباره مفهوم سازی و بازبینی شود. این مستلزم این است:
1.شناخت و پرداختن به عوامل اجتماعی گسترده تر تعیین کننده سلامت و ساختارهای قدرت که به طور قابل توجهی بر عملکرد سیستم های سلامت تأثیر می گذارد.
2.اولویت بندی نگرانی های برابری با اطمینان از دسترسی عادلانه به خدمات و منابع مراقبت های بهداشتی، به ویژه برای جمعیت هایی که به طور نامتناسبی تحت تاثیر مخاطرات مرتبط با آب و هوا قرار دارند.
3. اتخاذ یک چشم انداز بلندمدت که فراتر از تمرکز بیش از حد بر پاسخ و بازیابی است و در عوض پایداری و استحکام را هدف قرار می دهد.
از سیستم های بهداشتی تاب آور به نظام سلامت قدرتمند
هنگامی که با رویدادهای آب و هوایی شدید و آسیب پذیری های مشابه مواجه می شوید، فراتر از انعطاف پذیری صرف و اولویت دادن به ایجاد سیستم های بهداشتی قوی به عنوان یک پیش نیاز ضروری می شود. این تغییر مستلزم:
1.پیشبرد جنبه های تاب آوری مانند تقویت منابع انسانی، زیرساخت ها و ظرفیت های فناورانه.
2.سرمایه گذاری در توسعه نیروی کار، طراحی زیرساخت های مقاوم در برابر آب و هوا و اتخاذ فناوری هایی که کارایی ارائه مراقبت های بهداشتی را افزایش می دهد.
3.تقویت مراقبت های بهداشتی اولیهکه تاکید قابل توجهی بر اقدامات پیشگیرانه و ارتقای سلامت دارد.
این مستلزم ادغام مراقبت های اولیه با طرح های بهداشت عمومی، تقویت همکاری بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از طریق سیستم های ارجاع موثر و اطمینان از انتقال یکپارچه مراقبت است.
4. توسعه یک سیستم اطلاعات سلامت قوی برای تسهیل تصمیم گیری آگاهانه، نظارت و ارزیابی ضروری است.
5.درگیر کردن فعالان و جوامع محلی سلامت در طراحی یک سیستم بهداشتی قوی که با نیازها و ترجیحات متمایز آنها همسو باشد. این دانش و دیدگاههای ارزشمند را به عرصع گفتگو و ستاد میآورد، هم چنین به شناسایی آسیبپذیریها، تدوین راهحلهای مؤثر و تقویت حس مالکیت جامعه کمک میکند.
استراتژی برای ساختن سیستم های سلامت تاب آور
چندین استراتژی کلیدی را می توان برای تقویت تاب آوری در سیستم های بهداشتی اتخاذ کرد:
1.هماهنگی قوی در سطح فراملی هنگام مقابله با تهدیدات جهانی برای سلامت عمومی، مانند شیوع بیماری های عفونی و تغییرات آب و هوا، اهمیت ویژه ای دارد.
2. فناوری های دیجیتال می توانند به بهبود دسترسی به خدمات مراقبت های بهداشتی و کاهش هزینه های بیماران کمک کنند، اما باید به عنوان مکمل- و نه جایگزین- برای سرمایه گذاری در سایر حوزه های یک سیستم سلامت در نظر گرفته شوند.
3.افزایش شفافیت در فرآیندهای تدارکات نقش مهمی در توانمندسازی سیستم های بهداشتی برای خرید و نگهداری لوازم و تجهیزات کافی دارد.
سپیده سلطانی پور روانشناس و نویسنده خانه تاب آوری در خاتمه و نتیجه گیری این مطلب آورده است توسعه سیستمهای سلامت تابآور برای پیشگیری مؤثر، آمادهسازی، شناسایی، سازگاری، پاسخ به تهدیدات بهداشت عمومی و بازیابی از آنها در عین حصول اطمینان از حفظ کیفیت خدمات ضروری و معمول سلامت، حیاتی است.
این امر مستلزم برنامهریزی عمدی و توسعه تابآوری سیستم سلامت با ورودیهای لازم است، نه اینکه آن را محصول جانبی اجتنابناپذیر هر سرمایهگذاری در سلامت بدانیم. تاب آوری نظام سلامت اتخاذ رویکردی جامع که به عوامل اجتماعی تعیینکننده سلامت میپردازد، برابری را در اولویت قرار میدهد و سلامت اولیه را تقویت میکند.
پیشنهاد ما به شما
