تاب‌آوری و خشم در بیماران عروق کرونر قلب
تاب‌آوری و خشم در بیماران عروق کرونر قلب
هدف: مقایسه اثربخشی روش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس و تکنیک آرام‌بخشی عضلانی بنسون بر تاب‌آوری و خشم در بیماران قلبی می‌باشد.
روش: از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیشآزمون – پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران عروق کرونر قلب بین ۳۰ تا ۵۰ سال مراجعه کننده به مراکز درمانی و مطب‌های خصوصی پزشکان متخصص قلب و عروق در شهر ایلام در سال ۱۴۰۰ که تعداد ۶۰ نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس و توزیع تصادفی به سه گروه تقسیم شدند.
ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس های استاندارد تاب‌آوری و خشم می‌باشد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان دهنده اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس در تاب آوری بیماران بوده است،
به طوریکه، تمرینات آرام بخش عضلانی بنسون نسبت به آموزش تنظیم هیجانی، میزان تاب آوری بیماران را افزایش و تاثیر بهتری داشته است.
همچنین، تمرینات آرام بخش عضلانی بنسون در کاهش خشم بیماران اثر بخش بود.
نتیجه‌گیری: با به کار گیری آموزش تنظیم هیجانی و تمرینات آرام بخش عضلانی می توان در جهت ارائه خدمات به بیماران دچار یا دارای سابقه بیماری قلبی وکاهش شدت بیماری گام برداشت.
