حس انسجام و تاب آوری
حس انسجام و تاب آوری
با توجه به اثرات جبران ناپذیر اپیدمی کروناویروس بر دانشجویان؛ هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک-شده در رابطه بین حس انسجام و تاب آوری با اضطراب کرونا دانشجویان علوم پزشکی بود.
روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند را تشکیل میداد که ۳۰۰ نفر بهصورت اینترنتی و از طریق شبکه های مجازی در پژوهش شرکت کردند.
ابزارهای جمع-آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور و همکاران، ۱۳۹۸)، پرسشنامه حس انسجام فرم ۱۳ مادهای (آنتونووسکی، ۱۹۸۷)، مقیاس تابآوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراکشده (زیمت و همکاران، ۱۹۸۸) بود.
تجزیهوتحلیل داده ها با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری و از طریق نرمافزارهای Spss23 و Lisrel8.8انجام شد.
براساس نتایج بهدستآمده مدل علّی رابطه بین حسانسجام، تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده و اضطراب کرونا دانشجویان براساس شاخص-های مختلف برازش تأیید شد.
حس انسجام، تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان اثر مستقیم دارند؛ همچنین حس انسجام و تاب آوری از طریق حمایت اجتماعی ادراکشده بر اضطراب کرونا دانشجویان تأثیر غیرمستقیم دارد (۰۵/۰>P)؛
بنابراین، حس انسجام، تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا دانشجویان ایفا می-کنند
هدف قراردادن این سه مؤلفه بهوسیله درمانهای روانشناختی، میتواند در کاهش اضطراب کرونا دانشجویان مؤثر باشد.
تدوین مدل اضطراب کرونا در دانشجویان براساس حس انسجام و تاب آوری:
نقش میانجی حمایت اجتماعی ادراک شده