هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه تاب آوري و منبع كنترل با شادكامي در دانشجويان بود. اين پژوهش مطالعه اي توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر مشتمل بر كليه دانشجويان دانشگاه تبريز در سـال تـحصيـلي 91-1390 بـود كه از اين جـامعـه، براساس جدول كرجسي مورگان و به روش نمونه گيري خوشه اي، 200 نفر انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از مقياس تاب آوري كونور و ديويدسون، پرسشنامه منبع كنترل دروني و بيروني راتر، و سياهه شادكامي آكسفورد استفاده شد. داده ها به كمك روش هاي آماريِ همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون همزمان تحليل شدند. نتايج به دست آمده نشان داد شادكامي با تاب آوري و منبع كنترل دروني رابطه مثبت و معنادار، و با منبع كنترل بيروني رابطه منفي و معنادار دارد. همچنين، براساس نتايج تحليل رگرسيون، متغيرهاي تاب آوري و منبع كنترل قادرند %28 از واريانس شادكامي را تبيين كنند.

رابطه تاب آوري و منبع كنترل با شادكامي دانشجويان