رابطه تاب آوری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دستمایه اصلی این پژوهش است پیشرفت تحصیلی دانشجویان از جمله مسائل مهم در نظام آموزش عالی میباشد،
که تحقق آن متأثر از عوامل مختلفی میباشد.
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سبکهای دلبستگی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.
روشها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – مقطعی بود که بر روی ۲۸۵ نفر از دانشجویان پسر ساکن در خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ انجام شد.
نمونه ها به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند.
ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های روا و پایای سبکهای دلبستگی بزرگسالان هازان و شیور (Hazan and Shaver) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (Connor and Davidson) بود.
داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی چند متغیره از طریق نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که پیشرفت تحصیلی با سبک دلبستگی ایمن (۳۴/۰=r) و تاب آوری (۴۲/۰=r) همبستگی مثبت و معنی دار و در مقابل با سبک دلبستگی اجتنابی (۲۱/۰- =r) و سبک دلبستگی اضطرابی (۲۵/۰- =r) همبستگی منفی و معنی دار داشتند.
همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای پیش‌بین به طور معنی دار قادر به تبیین ۲۲/۰ از واریانس پیشرفت تحصیلی در دانشجویان بودند.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیانگر اهمیت متغیرهای سبک دلبستگی و تاب آوری در پیشبینی پیشرفت تحصیلی در دانشجویان بود.
رابطه تاب آوری و سبک های دلبستگی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان
