رشد پس از سانحه و تاب آوری

رشد پس از سانحه (PTG) به تغییرات مثبت روان‌شناختی و شخصی اشاره دارد که فرد پس از تجربه یک حادثه آسیب‌زا یا تروماتیک، مانند سوگ، بیماری، یا حوادث طبیعی، به دست می‌آورد. این مفهوم نخستین بار توسط روانشناسان ریچارد جی تدسکی و لارنس کالهون در دهه 1990 معرفی شد و به بررسی چگونگی تبدیل تجارب منفی به فرصت‌های رشد و انطباق مثبت پرداخته است تاب‌آوری و رشد پس از سانحه به عنوان دو مفهوم مهم در روانشناسی، به نحوه واکنش افراد به تجربیات آسیب‌زا و چگونگی توانمندی آن‌ها برای بازگشت به حالت عادی و حتی رشد مثبت پس از این تجربیات اشاره دارد.

رشد پس از سانحه و تاب‌آوری  شامل پذیرش آسیب، یادگیری از تجربیات دشوار و ایجاد تغییرات مثبت در زندگی است. افراد تاب‌آور می‌توانند از تجارب سخت به عنوان فرصتی برای رشد شخصی و تقویت روابط اجتماعی استفاده کنند و به بهبود کیفیت زندگی خود بپردازند.

رشد پس از سانحه (PTG) به تغییرات روانشناختی مثبتی گفته میشود که می تواند در پی مبارزه با شرایط بسیار چالش برانگیز زندگی، به ویژه رویدادهای آسیب زا رخ دهد. این مفهوم توسط روانشناسان ریچارد تدسکی و لارنس کالهون در اواسط دهه 1990 توسعه یافت، نشان می‌دهد که چگونه افراد می‌توانند با سازگاری با آسیب‌های خود و درک آن، دگرگونی شخصی مهمی را تجربه کنند.

تاب‌آوری می‌تواند به افراد کمک کند تا با مشکلات روانی ناشی از حوادث آسیب‌زا مانند بیماری، تصادف یا از دست دادن عزیزان کنار بیایند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تاب‌آوری می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی برای رشد پس از سانحه باشد. به عنوان مثال، در یک مطالعه مشخص شد که تاب‌آوری می‌تواند حدود ۲۷ درصد از تغییرات رشد پس از سانحه را توضیح دهد.

فرآیند منتهی به رشد پس از سانحه اتوماتیک و خودکار و یا الزامی نیست در واقع  PTG خودکار نیست.

زمینه هایی مانند ارتباط با دیگران، قدرت شخصی، امکانات و منابع حمایتی جدید، قدردانی از زندگی و تغییرات معنوی میتواند موجبات  رشد پس از سانحه باشند.

برخی مطالعات گزارش کرده اند که تقریبا 50 تا 70 درصد از بازماندگان تروما تجربه PTG را گزارش می کنند.

رشد پس از سانحه شامل مبارزه با تروما و ارزیابی مجدد باورها و ارزش هاست. این مبارزه می تواند به درک مجدد از خود، جهان و روابط خود منجر شود. قابل ذکر است، PTG وجود پریشانی یا سایر پیامدهای منفی مرتبط با تروما، مانند PTSD را نفی نمی کند. در عوض، افراد ممکن است هر دو را یعنی PTG و ناراحتی را به طور همزمان تجربه کنند.

رشد پس از سانحه و تاب آوری

رشد پس از سانحه به تغییرات مثبت و سازنده‌ای اشاره دارد که افراد ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا تجربه کنند. این تغییرات ممکن است شامل افزایش احساس قدرت، تغییر در اولویت‌های زندگی، و تقویت روابط اجتماعی باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که حمایت اجتماعی و تاب‌آوری می‌توانند نقش موثری در تسهیل این نوع رشد ایفا کنند

رشد پس از سانحه به تغییرات مثبت در زندگی فرد پس از تجربه یک رویداد تروماتیک اشاره دارد. این پدیده شامل کشف معنای زندگی، استفاده از راهبرد و دریافت کمک های معنوی و هم چنین تقویت باورهای معنوی است. افراد پس از تجربه آسیب زا، به دنبال پیداکردن معنایی برای زندگی هستند و وقت بیشتری را برای دعا و عبادت اختصاص می دهند.

افراد تاب آور، علی رغم استرس و چالش های موجود، قادر به رشد و بهبود هستند. مطالعات نشان داده اند که تاب آوری و رشد پس از سانحه با سلامت معنوی ارتباط دارد(واحد یو اقبالی ، 1402).

ویژگی‌ها و نشانه‌های رشد پس از سانحه
رشد پس از سانحه به تغییرات مثبت شخصی و روانشناختی گفته می‌شود که پس از تجربه یک حادثه آسیب‌زا در زندگی فرد ایجاد می‌شود این تغییرات مثبت شامل موارد زیر است:

– درک بهتر از زندگی و ارزش آن
– تقویت روابط با دیگران و احساس نزدیکی بیشتر
– کشف امکانات جدید در زندگی و تغییر مسیر شغلی
– احساس قدرت شخصی بیشتر و تحمل بهتر مشکلات
– تغییرات معنوی و تعمق در باورهای مذهبی

در واقع فرد پس از مواجهه با یک حادثه سخت، به جهان‌بینی جدیدی دست می‌یابد و قادر می‌شود معنای ارزشمندی از رنج و آسیب خود استخراج کند که باعث رشد و بالندگی او می‌شود.
تحقیقات متعدد نشان داده‌اند که بین تاب‌آوری و رشد پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رشد پس از سانحه، تغییرات مثبت شخصیتی است که در پی چالش‌های زندگی ایجاد می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند افرادی که تاب‌آوری بالاتری دارند، بیشتر قادر به تجربه رشد پس از سانحه هستند. این رابطه مثبت و معنادار نشان می‌دهد تاب‌آوری زمینه‌ساز رشد پس از سانحه است و افراد تاب‌آور بیشتر قادر به بازسازی معنا و هدف زندگی خود در پی تجربه سانحه هستند.
به عنوان مثال، در یک مطالعه بر روی بیماران تحت همودیالیز، رابطه‌ای مثبت بین تاب‌آوری و رشد پس از سانحه مشاهده شد. همچنین، تقویت حمایت اجتماعی و آموزش راهبردهای مقابله‌ای می‌تواند به افزایش تاب‌آوری و در نتیجه رشد پس از سانحه کمک کند( کیانی و همکاران ، 1397).
تمرکز بر مکانیسم‌های روانشناختی مانند تاب‌آوری و حمایت اجتماعی می‌تواند به افراد کمک کند تا نه تنها بر مشکلات غلبه کنند بلکه از آن‌ها برای رشد شخصی بهره‌برداری کنند.

پس از تجربه یک سانحه یا رویداد تروماتیک، افراد ممکن است با چالش های روحی و روانی زیادی روبرو شوند. اما با تمرکز بر رشد پس از سانحه، می توان این چالش ها را به فرصت های رشد و تقویت قدرت درونی تبدیل کرد.

(PTG) به تغییرات مثبت روان‌شناختی و شخصی اشاره دارد که فرد پس از تجربه یک حادثه آسیب‌زا یا تروماتیک، مانند سوگ، بیماری، یا حوادث طبیعی، به دست می‌آورد. این مفهوم نخستین بار توسط روانشناسان ریچارد جی تدسکی و لارنس کالهون در دهه 1990 معرفی شد و به بررسی چگونگی تبدیل تجارب منفی به فرصت‌های رشد و انطباق مثبت پرداخته است تاب‌آوری و رشد پس از سانحه به عنوان دو مفهوم مهم در روانشناسی، به نحوه واکنش افراد به تجربیات آسیب‌زا و چگونگی توانمندی آن‌ها برای بازگشت به حالت عادی و حتی رشد مثبت پس از این تجربیات اشاره دارد.
تاب‌آوری می‌تواند به افراد کمک کند تا با مشکلات روانی ناشی از حوادث آسیب‌زا مانند بیماری، تصادف یا از دست دادن عزیزان کنار بیایند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تاب‌آوری می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ای قوی برای رشد پس از سانحه باشد. به عنوان مثال، در یک مطالعه مشخص شد که تاب‌آوری می‌تواند حدود ۲۷ درصد از تغییرات رشد پس از سانحه را توضیح دهد.

رشد پس از سانحه به تغییرات مثبت و سازنده‌ای اشاره دارد که افراد ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا تجربه کنند. این تغییرات ممکن است شامل افزایش احساس قدرت، تغییر در اولویت‌های زندگی، و تقویت روابط اجتماعی باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که حمایت اجتماعی و تاب‌آوری می‌توانند نقش موثری در تسهیل این نوع رشد ایفا کنند

رشد پس از سانحه نشان دهنده یک تعامل پیچیده بین تروما و رشد شخصی است. در حالی که همه افراد PTG را پس از یک رویداد آسیب زا تجربه نمی کنند،درک رشد پس از سانحه می تواند امید و بینش را برای درمانگران تروما فراهم کند.

پس از تجربه یک سانحه یا رویداد تروماتیک، افراد ممکن است با چالش های روحی و روانی زیادی روبرو شوند. اما با تمرکز بر رشد پس از سانحه، می توان این چالش ها را به فرصت های رشد و تقویت قدرت درونی تبدیل کرد.