هدف این پژوهش، تبیین اثربخشی آموزش معکوس بر تاب‌آوری تحصیلی دانش‌آموزان دختر پایه یازدهم در درس انسان و محیط‌زیست در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود.
این پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی و از نظر هدف کاربردی است.
همه دانش‌آموزان مشغول به تحصیل در پایه یازدهم شهر ری به‌عنوان جامعۀ آماری پژوهش در نظر گرفته شدند.
ابتدا یکی از مدارس ناحیه دو شهر ری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و ۶۰ نفر از دانش‌آموزان پایه یازدهم به روش تصادفی ساده در دو کلاس ۳۰ نفری به‌عنوان گروه «آزمایش» و گروه «کنترل» جایگزین شدند.
به‌منظور جمع‌آوری دادهها از پرسشنامه استاندارد ساموئلز (۲۰۰۴) که توسط سلطانی‌نژاد و همکاران در سال ۱۳۹۲ هنجاریابی شد به‌عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده گردید.
پس از تأیید روایی صوری و محتوایی ابزار توسط اساتید حوزه علوم تربیتی، پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۸۱/۰ محاسبه گردید.
به‌منظور تجزیه‌وتحلیل دادهها از آمار توصیفی همچون شاخص‌های گرایش مرکز و شاخص‌های پراکندگی و آمار استنباطی آزمون لوین برای بررسی مفروضه همسانی واریانس‌ها و تحلیل کوواریانس چند متغیره (آزمون مانکوا) و تک‌متغیره و آزمون اتا با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای Spss24 استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان داد که آموزش معکوس بر تاب‌آوری تحصیلی دانش‌آموزان تأثیر بسزایی دارد به‌طوری‌که ۵۶/۰ تاب‌آوری تحصیلی دانش‌آموزان دختر پایۀ یازدهم در درس انسان و محیط‌زیست را ارتقاء می‌بخشد.
درنهایت، پیشنهاد می‌گردد که مدیران مدارس زمینۀ مشارکت معلمان در کارگاه‌های راهبردهای نوین تدریس را فراهم نمایند تا معلمان بتوانند از رویکردهای نوین تدریس ازجمله آموزش معکوس در کلاس‌های درس بهره‌مند گردند.
اثربخشی آموزش معکوس بر تاب‌آوری تحصیلی دانش‌آموزان
