امید به زندگی، تاب آوری و بخشش

امید به زندگی، تاب آوری و بخشش به عنوان پیش بین های جهت گیری مذهبی درونی در سربازان

مقدمه: جهت گیری مذهبی درونی و اصیل از متغیرهای تاثیرگذار بر سلامت به شمار می رود

ازاین رو هدف از این مطالعه، بررسی رابطه امید به زندگی، تاب آوری و بخشش با جهت گیری مذهبی درونی در سربازان بوده است.

روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و طرح همبستگی بود.

جامعه آماری را کلیه سربازان مشغول به خدمت در شهر تهران تشکیل می دادند.

نمونه پژوهش شامل ۲۱۰ نفر از سربازان بوده است که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و پرسشنامه های امید به زندگی، تاب آوری و بخشش را تکمیل کردند. داده های پژوهش با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و رگرسیون لوجستیک تحلیل شدند.

نتایج: یافته های به دست آمده از تحلیل لوجیت نشان داد که هر سه متغیر امید به زندگی، تاب آوری روان شناختی و بخشش، به صورت معناداری توان پیش بینی جهت گیری مذهبی درونی را دارند (۰۱/۰>p).

شبه R2 نگلکرک نشان داد که مدل حدود ۹۰ درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می کند.

مدل درمجموع ۷/۹۵ درصد از افراد گروه ها را به درستی طبقه بندی کرده است.
بحث: به نظر می رسد متغیرهای بنیادین و چالش زای شخصیت، نقش قوی و تاثیرگذاری در پیدایش جهت گیری مذهبی درونی دارند.

امید به زندگی، تاب آوری و بخشش

به عنوان پیش بین های جهت گیری مذهبی درونی در سربازان