تاثیر روش درمانجو مداری راجرز بر تاب آوری دانش آموزان

تاثیر روش درمانجو مداری راجرز بر تاب آوری دانش آموزان

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر روش درمانجو مدار راجرز بر تاب آوری دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران بود.

جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم مدارس دولتی شهر تهران در سال ۹۴-۱۳۹۳ و نمونه پژوهش شامل ۲۴۰ نفر از این دانش آموزان بود که از میان مدارس به روش نمونه گیری دو مرحله ای انتخاب و همتاسازی شدند

. سپس به صورت تصادفی ۴۰ نفر از دانش آموزانی که تاب آوری آن ها پایین تر از میانگین بود به طور تصادفی از دو مدرسه انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (برای هر گروه ۲۰ نفر). جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳) که دارای ۲۵ سوال ۵ گزینه ای و روش درمانجو مداری راجرز طی ۸ جلسه، ۹۰ دقیقه ای اجرا شد.

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کوواریانس) استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که میزان تاب آوری دانش آموزانی که روش درمانجو مدار راجرز را دریافت کرده اند به طور معنادار بالاتر از میزان تاب آوری دانش آموزانی است که روش درمانجو مدار راجرز را دریافت نکرده اند.

این روش در افزایش میزان تاب آوری دانش آموزان موثر و در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است. روش درمانجومدار راجرز، همانند یک سپر بلا، افرادِ در معرض خطر را در برابر آثار سوء مواجهه با عوامل خطر محافظت می کند و سبب افزایش تاب آوری آن ها می شود.

تاثیر روش درمانجو مداری راجرز بر تاب آوری دانش آموزان