تاب‌آوری با رضایتمندی زندگی در زنان عادی و زندانی
تاب‌آوری با رضایتمندی زندگی در زنان عادی و زندانی
پژوهش حاضر با هدف مقایسه بین تاب آوری و رضایتمندی زندگی در زنان عادی و زندانی انجام شده است.
روش کار: روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان زندانی و غیر زندانی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۵ میباشد.
۲۸۰ نفر (۱۴۰ زن زندانی و ۱۴۰ زن عادی) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.
برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویسون (۲۰۰۳) و رضایت از زندگی داینر (۱۹۸۵) استفاده گردید.
داده ها از نظر توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) و با کمک نرم افزار SPSSتحلیل شدند.
یافته ها: بین تحمل عاطفه منفی با رضایت از زندگی در زنان زندانی و بین زیرمقیاس کنترل و شایستگی فردی با رضایت از زندگی در زنان عادی رابطه ی معنی داری یافت گردید (۰۵/۰P<).
یافته های تحلیل واریانس نشان داد که در مولفه ی شایستگی فردی، تحمل عاطفه منفی و پذیرش تغییر مثبت و مولفه ی رضایت از زندگی بین دو گروه زنان زندانی و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰P<).
نتیجه گیری: بنا بر نتایج در مولفه ی شایستگی فردی، تحمل عاطفه منفی و پذیرش تغییر مثبت و مولفه ی رضایت از زندگی بین دو گروه زنان زندانی و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد.
بررسی مقایسه‌ای بین تاب‌آوری با رضایتمندی زندگی در زنان عادی و زندانی