تاب آوری مراقبین خانوادگی مبتلایان به اختلالات روانی شهر تهران
تاب آوری مراقبین خانوادگی مبتلایان به اختلالات روانی شهر تهران
تاب آوری ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن است. که علیرغم قرار گرفتن در معرض تنش های شدید،منجر به موفقیت انسان در برابر حوادث و اتفاقات می شود.
مطالعه حاضر با هدف تعیین تاب آوری مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به اختلالات روانی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی -تحلیلی است.
در این مطالعه حجم نمونه ۲۲۰ نفر محاسبه گردید.
ابزار گرد آوری اطلاعات در این پژوهش فرم مشخصات فردی و پرسشنامه استاندارد تاب آوری کانر و دیویدسون بود.
اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار ۱۶SPSS و آزمون های آماری همبستگی اسپیرمن، آزمون t و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها:در این مطالعه . میانگین تاب آوری مراقبین مبتلا به اختلالات روانی ۹۳/۶۹ با انحراف معیار ۳۸/۱۶ بوده است.
همچنین مطابق یافته ها در مجموع ۸/۸۶ درصد مراقبین بیماران تاب آوری بالای ۵۱ را داشتند.
بین تاب آوری مراقبین با مشخصات دموگرافیک(سن، جنس، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و تحصیلات) ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه به پرستاران و سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک می کند که از مدل تاب آوری و یا مدل های مشابه برای ارتقاء سطح سلامت، افزایش ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن، افزایش عملکرد اجتماعی، اقتصادی و رفاهی و ارتقاء سطح تحمل مراقبین وبرای مراقبت و آموزش با خانواده های بیماران مبتلا به اختلالات روانی استفاده کنند.
تاب آوری مراقبین خانوادگی مبتلایان به اختلالات روانی شهر تهران