پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی بر بهزیستی روان شناختی، کیفیت زندگی و تاب آوری در زوجین با تعارضات زناشویی انجام شد.
این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود.
جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین با تعارضات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۴۰۰ بود.
نمونه آماری شامل ۴۰ زوج دارای تعارضات زناشویی بود که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی هشت جلسه آموزش ۹۰ دقیقه¬ای ذهن¬آگاهی مبتنی بر شناخت¬درمانی دریافت نمودند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند.
برای جمع آوری داده¬ها، از مقیاس تاب¬آوری کانر-دیویدسون، مقیاس کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و مقیاس بهزیستی روان¬شناختی ریف و برای تحلیل داده¬ها از روش تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر استفاده شد.
نتایج نشان داد که آموزش ذهن¬آگاهی مبتنی بر شناخت¬درمانی افزایش معناداری در تاب آوری (۰۱/۰>P)، بهزیستی روان شناختی (۰۱/۰>P) و کیفیت زندگی (۰۱/۰>P) زوجین با تعارضات زناشویی ایجاد کرده است و این نتایج در پیگیری دو ماهه ثابت باقی مانده است (۰۵/۰<P).
با توجه به یافته های این پژوهش، برنامه آموزشی ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی می تواند به عنوان یک روش موثر موجب افزایش بهزیستی روان شناختی، تاب آوری و کیفیت زندگی شود.
اثربخشی ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت درمانی بر بهزیستی روان شناختی،
کیفیت زندگی و تاب آوری در زوجین با تعارضات زناشویی
