تاب آوری و احساس گناه در زنان مبتلا به سرطان پستان

تاب آوری و احساس گناه در زنان مبتلا به سرطان پستان

هدف: هدف پژوهش تعیین نقش تنظیم شناختی هیجان و احساس گناه بر تاب آوری بیماری در زنان دچار سرطان پستان بود.

روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه بیماران دچار سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر و مرکز پزشکی خاص شرق وابسته به بنیاد امور بیماری های خاص واقع شهر تهران به تعداد ۳۸۱ بیمار در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۵ بود.

از این جامعه تعداد ۱۲۰ زن با روش نمونه ‌گیری در دسترس انتخاب شد ابزارهای پژوهش پرسشنامه تابآوری کونور-دیویدسون ۲۰۰۳، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی گارنفسکی ۲۰۰۱ و مقیاس احساس گناه کوگلر و جونز ۱۹۹۲بود.

پرسشنامه‌ مخدوش و داده‌های پرت وجود نداشت و داده‌ها با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه تحلیل شد.

یافته‎ها: نتایج نشان داد که تنظیم هیجان منفی (۲۵/۰- =β، ۰۳/۰ =P) و احساس گناه (۲۹/۰- =β، ۰۲/۰ =P) با تاب  آوری رابطه منفی و تنظیم هیجان مثبت (۴۴/۰ =β، ۰۰۱/۰ =P) با تابآوری رابطه مثبت دارد.

نتیجه‌گیری: از آنجا که تنظیم دو عامل کنترل هیجان و احساس گناه در بیماران دچار سرطان پستان اثر مثبتی در بهداشت روانی آن‌ها دارد و پیش بینی کننده بهبود تابآوری آن‌ها است.

از این رو، درمانگران می توانند از مداخلات روان‌شناختی برای تنظیم شناختی هیجان، کاهش احساس گناه و افزایش تابآوری بیماران دچار سرطان پستان در کنار درمان­های پزشکی سود جویند.

 

پیش بینی تاب آوری بر اساس تنظیم شناختی هیجان و احساس گناه در زنان دچار سرطان پستان

 

تاب آوری برای مبتلایان سرطان پستان نقش مهمی ایفا می کند و بر جنبه های مختلف تجربه زنان با این بیماری تأثیر می گذارد.

تحقیقات نشان می‌دهد که تاب‌آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان با عوامل متعددی از جمله متغیرهای بالینی، جمعیت‌شناختی، اجتماعی، روان‌شناختی و فیزیولوژیکی مرتبط است

بنابر همین گزارش از خانه تاب آوری عوامل روان‌شناختی میتواند شامل حمایت اجتماعی، ابعاد کیفیت زندگی، راهبردهای مقابله ای و توان سازگاری باشد.

علاوه بر این، پریشانی روانی اغلب با کاهش تاب‌آوری مرتبط است و بر رابطه دو طرفه بین آنها تأکید می‌کند فی الواقع بین تاب آوری و آشفتگی روانی رابطه متقابل وجود دارد.

مطالعات نشان داده است مداخلات ارتقا دهنده تاب آوری به طور موثری بهزیستی روانشناختی شرکت کنندگان مبتلا به سرطان پستان را افزایش داده است.

علاوه بر این، تاب‌آوری با تأثیر مثبت و رفاه بیشتر در بیماران مبتلا به سرطان پستان مرتبط است و به سلامت عمومی و سازگاری روانی-آنکولوژیک آنها کمک می‌کند مطالعات همسو نشان می‌دهد که تاب‌آوری می‌تواند به افراد در سازگاری، و رشد در شرایط استرس‌زا کمک کند و در نهایت بر کیفیت زندگی آنها تأثیر مثبت بگذارد.

علاوه بر این، رفتارهای خودمراقبتی به‌عنوان واسطه‌ای بین تاب‌آوری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شناسایی شده‌است این یافته ها بر اهمیت شیوه‌های خودمراقبتی در ارتقای سلامت جسمانی، بهزیستی و تنظیم هیجانی تاکید می‌کنند.