خوش بینی و تاب آوری پرستاران
خوش بینی و تاب آوری موضوع اصلی این پژوهش است
پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سلامت روان مثبت و رشد پس از آسیب در پرستاران بخش مراقبت بیماران کرونایی بر اساس خوش‌بینی و با در نظر داشتن نقش میانجی تاب‌آوری و تنظیم شناختی هیجان انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری است.
جامعه آماری شامل کلیه پرستاران شهر اصفهان که در بیمارستان‌های مراقبت از بیماران کرونایی مشغول به کار بودند می‌باشد؛ که از بین آن‌ها ۲۳۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند.
ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده جهت‌گیری زندگی (شی یر و کارور، ۲۰۱۵)، تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۶)، تاب‌آوری (اسکوماچر و همکاران، ۲۰۰۵)، رشد و تکامل پس از آسیب (تدسچی، ۱۹۹۶) و سلامت روان مثبت (لوکات، مارگرف، لوتز، واندر ولد و بکر ۲۰۱۶) بود.
جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای اس پی اس اس نسخه ۲۳ و ایموس نسخه ۲۳ استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که خوش‌بینی هم به طور مستقیم و هم غیرمستقیم از طریق راهبرد تنظیم شناختی هیجان سازش یافته و تاب‌آوری بر رشد پس از آسیب (۴۰۸/۰=β، ۰۱/۰>P) و سلامت روان مثبت (۳۸۱/۰=β، ۰۱/۰>P) تأثیر مثبت دارد.
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش علاوه بر تلویحات کاربردی و نظری می‌تواند به‌عنوان الگویی مفید برای ارائه خدماتی مفید به پرستاران جهت فراهم‌سازی زمینه رشد و تکامل پس از آسیب و ارتقا سلامت روانی به کار گرفته شود.
