مذهب گرایی و تاب آوری بررسی کیفی ارتباط بین معنویت
بررسی کیفی ارتباط بین معنویت / مذهب گرایی و تاب آوری بررسی کیفی ارتباط بین معنویت / مذهب گرایی و تاب آوری از دیدگاه گروهی از زنان ایرانی ساکن ملبورن
مذهب گرایی و تاب آوری
هدف از پژوهش حاضر بررسی کیفی ارتباط بین معنویت / مذهب گرایی و تاب آوری از دیدگاه گروهی از زنان ایرانی ساکن ملبورن (استرالیا) است.
روش: پژوهش به روش کیفی و به شیوه اتنوگرافی یا قومنگاری انجام شد.
به این منظور جامعه ی هدف به مدت دو سال و نیم تحت مشاهده میدانی، مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته و گفتگوهای غیر رسمی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که اکثر شرکتکنندگان تابآوری بالایی نشان دادند و معنویت/مذهبگرایی یکی از عوامل بسیار مهم اثر گذار بر انطباق با شرایط موجود بود.
تجربه تابآوری و معنویتگرایی همچنین منجر به احساس سلامت روانشناختی شده بود.
نتیجهگیری: بر اساس یافته های بهدست آمده معنویت/ مذهبگرایی نه تنها میتواند چارچوبی برای معنابخشیدن به رنجها و سازگار شدن با بحرانها فراهم آورد، بلکه میتواند سلامت روانشناختی فرد را نیز ارتقا بخشد.
اصل و اساس تاب آوری توانایی سازگار ماندن در شرایط سخت و سپس تغییر مسیر دادن به شرایط جدید است تاب آوری به هیچ عنوان تضمین نمی کند که شما برای همیشه مصون خواهید بود، بلکه نشان دهنده این است که شما درس های بسیار خوبی از شرایط سخت زندگی تان گرفته اید و به این معنی نیست که زندگی دوباره در آینده شما را با یک اتفاق جدید به زمین نخواهد کرد.
تاب آوری چه چیزی نیست؟
معمولا افراد تاب آوری را با بازگشت به حالت اولیه اشتباه می گیرند و در نتیجه، تصور می کنند که انسان ها مانند توپ های پلاستیکی هستند که وقتی به زمین می خورند بدون هیچ تغییری سریعا به بالا برمی گردند.
وقتی افراد به چنین پدیده ای اعتقاد داشته باشند، در مواجهه با افرادی که دچار بحران شده اند از اصطلاح “خودت را جمع و جور کن” استفاده می کنند.
اشکال این باور این است که افراد متوجه این حقیقت نمی شوند که انسان ها مانند توپ نیستند که به زمین بخورند و بدون هیچ تلاشی دوباره به حالت اولیه خود بازگردند بلکه باید پس از زمین خوردن برای دوباره سرپا شدن تلاش کنند.
حقیقت این است که هر کس در زندگی با مانع و مشکلی مواجه شده باشد قطعا پس از گذر از آن، تغییرات بسیار مهمی مانند تغییر دیدگاه و یا تغییر نظام ارزش ها را در خود احساس کرده است.