امروزه وابستگی به مواد، یکی از مهم‌ترین مشکلات مربوط به سلامت عمومی در جوامع به شمار می‌رود.
افراد زیادی در طول زندگی خود از اختلالات حاصل از مصرف مواد، رنج می‌برند و هر ساله تعداد بسیاری از آن‌ها به سبب پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم آن جان خود را از دست می‌دهند.
هدف از نگارش این مقاله، مقایسه‌ی تاب¬آوری و ذهن‌آگاهی در افراد دارای سوءمصرف مواد و افراد بهنجار بود.
جامعه‌ی آماری این پژوهش را کلیه¬ی مراجعه‌کنندگان به مراکز درمانی ترک اعتیاد شهر ایلام تشکیل می¬دهند. نمونه‌ی پژوهش ۵۰ نفر از افرادی هستند که در مراکز ترک اعتیاد پرونده دارند، ولی همچنان به مصرف مواد ادامه می¬دهند.
برای نمونه‌گیری افرادی انتخاب شدند که در دسترس بودند. همچنین ۵۰ نفر از افرادی که سابقه اثر سوءمصرف مواد نداشتند(افراد بهنجار)، به شیوه¬ی همتاسازی با گروه دارای سوءمصرف مواد؛ بر اساس سن، جنس، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل انتخاب شدند.
برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه‌ی تاب-آوری «کانر و دیویدسون» (۲۰۰۳) و پرسشنامه‌ی ذهن¬آگاهی «براون و ریان» (۲۰۰۳) استفاده شد. داده¬ها به کمک آزمون T مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که بین دو گروه مورد نظر، در ذهن¬آگاهی و تاب¬آوری، تفاوت معناداری وجود دارد ( ۰۰۱/۰>P). یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که می¬توان از روش¬های ذهن¬آگاهی و تاب‌آوری به عنوان یکی از عوامل پیشگیری از مصرف مواد مخدر و کمک به افراد در سازگاری با تغییرات و عوامل فشارزا، بهره برد.
