نقش تاب آوری در پدافند غیر عامل

تاب آوری را می‌توان به عنوان ظرفیتی برای بازگشت قوی‌تر و کارآمدتر از سختی‌ها تعریف کرد.

مهم است که تاب آوری را با عملکرد شایسته یکسان ندانید. تاب آوری چیزی بیش از “گذراندن” یا کنار آمدن با یک موقعیت چالش برانگیز است.

درواقع، تاب آوری مستلزم دگرگونی و رشد مثبت است که فرد را قادر می سازد به طور موثر با چالش ها مقابله کند.

تاب آوری روانی یعنی توان دوباره بلندشدن از زمین؛ یعنی بازگشت به زندگی عادی پس از تجربه‌های تلخ و سخت.

یکی از راه‌های فکر کردن به تاب آوری، مقایسه آن با نوارکش لاستیکی است.

برای اینکه یک نوار کش لاستیکی به جلو حرکت کند، ابتدا باید آن را به عقب بکشیم. در زندگی هم همین اتفاق می افتد. ممکن است اتفاقی بیفتد که برای مدتی ما را به عقب براند، اما اگر مقاوم باشیم، خود را به چالش می کشیم و وارد عمل می شویم.

تاب آوری معجزه‌ای رفتاری است که ما را به زندگی عادی برمی‌گرداند.

نقش تاب آوری در پدافند غیر عامل

اگر این ویژگی و توانایی را در خود تقویت کنیم، بعد از تجربه رنج‌ها و غصه‌ها، فشارها و شکست‌ها، و تلخی‌های زندگی می‌توانیم دست‌ها را به زانو بگیریم و دوباره از جا بلند شویم. تاب آوری کمکمان می‌کند زخم‌ها را التیام ببخشیم و لحظه‌ها را شادتر و آرام‌تر زندگی کنیم.

تاب آوری نوعی ویژگی درونی است که به آدم‌ها اجازه می‌دهد پس از تجربه ناملایمات به زندگی عادی بازگردند، قوی‌تر و توانمندتر از گذشته.

آنها به‌جای اینکه اجازه دهند سایه شگست  و ناکامی روی زندگی‌شان بیفتد و اراده آنها را مخدوش کند، راهی برای برخاستن از خاکسترها پیدا می‌کنند.

مصیبت‌ها، حوادث، فقدان‌ها و اتفاقات ناخوشایند از زندگی آدم‌ها دور نمی‌مانند. کسی که تاب آوری را به‌خوبی می‌شناسد و آن را در خود تقویت می‌کند از همه اینها می‌گذرد و در کشاکش روزهای سخت زندگی دوام و تاب می‌آورد.

فرض کنید تصادفی سخت رخ داده و از نظر جسمی آسیب دشواری دیده‌اید. تحمل وضعیت و تلاش برای بهبودی، همراه با ناامید و خسته‌نشدن از روند درمان، نشان می‌دهد فردی تاب‌آور هستید.

باکنار هم قراردادن عناصر شاخص موجود در مفاهیم پدافند غیرعامل و همچنین مفهوم تاب آوری سیسمتها بادر نظر گرفتن تهدید به عنوان عامل تنش زا می توان ارتباط موجود میان مفهوم تاب آوری وپدافند غیرعامل را چنین بیان کرد» :  اگر رویکرد پدافند غیرعامل به نحوی باشد که یک دارایی در شرایط بروز تهدید، ظرفیت تحمل تنشهای وارده را داشته و ایمنی و امنیت را برای آن فراهم آورد و همچنین ظرفیت سامان دهی اجزای خود را به نحوی که عملکرد آنها را در شرایط بحرانی حفظ کند، داشته باشد، دارایی در برابر تهدید تاب آور است.«

علاوه بر دو مفهوم ضروری ” شرایط پرتنش” و ” نتیجه خوب ” در راه رسیدن به تعریفی از تاب آوری به سه بعد زمانی، آینده، حال و گذشته نیز بایستی توجه صورت گیرد.

آنجا که تاب آوری نقش مقابله ای دارد توان تاب آوری در زمان حال ایفای نقش میکند و آن هنگام که از بروز صدمه و آسیب پیشگیری میکند بهرمند ازقدرت موثر در آینده یا آینده نگری تاب آوری هستیم و هنگامی که از اثر بخشی تاب آوری برای بازیابی و باز توانی پس از آسیب و صدمات و یا تروما استفاده میکنیم در واقع از تاب آوری گذشته نگر بهره جسته ایم .

تعریف جدیدی که از تاب‌آوری تقریباً در همه جا ارائه می‌شود «پیشرفت با وجود ناملایمات» است،

اما این تعریف بطور دقیق‌تر به چه معناست؟ کدام دسته از رفتارها، مهارت‌ها و باورهای ما می‌توانند به تاب‌آوری ما کمک بیشتری کنند؟ واقعاً با چه مقیاسی می‌توانیم تاب‌آوریمان را بسنجیم؟