هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش حمایت اجتماعی، تاب‌آوری و نشخوار فکری در پیش بینی رشد پس از سانحه بهبودیافتگان از کرونا بود.
پژوهش حاضر توصیفی – همبستگی بود؛ جامعه پژوهش شامل کلیه بهبودیافتگان از بیماری کرونا در ۶ماهه دوم سال ۱۴۰۰ شهر ایلام بود.
بدین منظور تعداد ۲۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه و بر اساس معیارهای ورود و خروج تعیین شده انتخاب و به پرسشنامه‌های رشد پس از سانحه تدسچی و همکاران (۱۹۹۶)، حمایت اجتماعی شوبرون و استووارت (۱۹۹۱)، نشخوار فکری هوکسما و مارو (۱۹۹۱) و تاب‌آوری کانر – دیویدستون (۲۰۰۳) به‌صورت آنلاین پاسخ و تکمیل کردند.
جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام با استفاده از نرم‌افزار SPSS 26 استفاده شد.
یافته ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی با رشد سانحه(۵۰/۰r=) و بین تاب آوری و رشد پس از سانحه (۶۸/۰r=) رابطه مثبت معنادار وجود دارد.
بین نشخوار فکری با رشد پس از سانحه نیز رابطه منفی معنادار (۳۷/۰-r=) به دست آمد.
نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که حمایت اجتماعی، تاب آوری و نشخوار فکری با هم قادر اند ۵۸ درصد((۵۸۶/۰ R2=) از رشد پس از سانحه در بهبود یافتگان از کرونا را تبیین نمایند.
همچنین یافته ها نشان داد که به ترتیب تاب آوری با ضریب تأثیر ۴۲۵/۰، حمایت اجتماعی با ضریب تأثیر ۳۲۳/۰ و نشخوار فکری با ضریب ۲۳۵/۰- بیشترین نقش را در پیشبینی رشد پس از سانحه در بهبود یافتگان از کرونا داشته است.
نتایج این مطالعه نشان داد که متغیرهای حمایت اجتماعی، تاب آوری و نشخوار فکری نقش مؤثری در پیش بینی رشد پس از سانحه دارند.
نقش حمایت اجتماعی، تاب‌آوری و نشخوار فکری در پیشبینی رشد پس از سانحه بهبودیافتگان از کرونا
