نقش واسطه ای حرمت خود و رابطه بین تاب آوری
نقش واسطه ای حرمت خود و عواطف مثبت و منفی در رابطه بین تاب آوری و بهزیستی روان شناختی
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه تاب آوری و بهزیستی روان شناختی با توجه به نقش واسطه گری حرمت خود و عواطف مثبت و منفی بود.
۳۸۷ دانش آموز دوره دوم متوسطه مدارس شهر خرم آباد مقیاس تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، مقیاس حرمت خود (روزنبرگ، ۱۹۶۵)، مقیاس عواطف مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلیجن، ۱۹۸۸) و مقیاس بهزیستی روان شناختی (ریف، ۱۹۸۹) را تکمیل کردند.
نتایج تحلیل مسیر نشان دادند تاب آوری اثر مستقیم بر بهزیستی روان شناختی دارد.
همچنین تاب آوری به طور غیرمستقیم و از طریق عاطفه مثبت و حرمت خود، منجر به افزایش بهزیستی روان شناختی شده است.
براین اساس می توان گفت عاطفه مثبت و حرمت خود، کارکردی واسطه ای در رابطه بین تاب آوری با بهزیستی روان شناختی ایفا می کنند.
این یافته ها بر توسعه ویژگی تاب آوری در ارتقای عاطفه مثبت و حرمت خود در جهت افزایش بهزیستی روان شناختی دانش آموزان تاکید می کند
نقش واسطه ای حرمت خود و عواطف مثبت و منفی در رابطه بین تاب آوری و بهزیستی روان شناختی
بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری احترام به خود یک جنبه اساسی از هویت و رفاه فرد است که شامل یک احساس مثبت درونی از ارزش خود به عنوان یک شخص است. این شامل ارزش گذاری برای خود، تعیین مرزهای شخصی و عمل در راستای ارزش ها و باورهای خود است. احترام به خود از عزت نفس متمایز است، زیرا به عوامل خارجی مانند موفقیت یا عملکرد وابسته نیست، بلکه ریشه در درک عمیق و پذیرش ارزش ذاتی خود دارد.
ایجاد احترام به خود می تواند تاب آوری را با تقویت حس قوی ارزش خود، اعتماد به توانایی های حل مسئله و این باور که فرد می تواند بر موانع غلبه کند، افزایش دهد. تاب آوری،از احترام به خود حمایت می کند و افراد را قادر می سازد تا در سختی ها عبور کنند، از تجربیات بیاموزند و دیدگاه مثبتی نسبت به خود و توانایی های خود داشته باشند.
به طور خلاصه، احترام به خود و تاب آوری ویژگی های درهم تنیده ای هستند که به رشد شخصی، رفاه ذهنی و توانایی پیشرفت در مواجهه با چالش ها کمک می کنند. پرورش عزت نفس و تاب آوری می تواند افراد را برای رویارویی با مشکلات زندگی با اعتماد به نفس، سازگاری و تصویری مثبت از خود توانمند کند.