پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان
پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی
هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی سطح تاب‌آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی بود.
بنابراین تعداد ۲۹۲ دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، ۱۹۹۷) و خودکارامدی (شوارتز، ۱۹۹۹) را تکمیل نمودند.
نتایج نشان داد که بین دانشجویان از نظر سطح تاب‌آوری و خودکارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی‌داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب‌آوری و خودکارامدی بالاتری هستند.
همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی با سطح تاب‌آوری همبستگی مثبت معنی‌داری وجود دارد.
در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارامدی پیش‌بینی‌کننده معنی‌دار سطح تاب‌آوری بودند.
می‌توان فعالیت‌بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب‌آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی‌های تاب‌آوری می‌شود.
پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی
بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری تغییر رفتار ورزشی به دلیل عوامل مختلفی مانند عادت ها، ترجیحات و تلاش مورد نیاز می تواند چالش برانگیز باشد.
تغییر رفتار شامل تصمیم گیری آگاهانه برای شرکت مکرر در فعالیت های جدید یا متفاوت است تا زمانی که به بخشی از یک روال عادی( مهارت) تبدیل شوند.
تقویت مثبت نقش مهمی در تغییر رفتار ایفا می کند، جایی که پاداش ها و تنبیه ها بر احتمال تکرار یک رفتار تأثیر می گذارد.
تطبیق تقویت با ترجیحات فردی ضروری است، زیرا چیزی که یک فرد را تحریک می کند ممکن است برای دیگری کارساز نباشد.
تکنیک های تغییر رفتار مانند تعیین هدف، بازخورد، پاداش، حمایت اجتماعی و برنامه ریزی اقدام در ارتقای فعالیت بدنی یا ورزشی موثر هستند.
پرداختن به باورهای منفی، انتخاب و اجرای متناسب با نیازهای فردی کلیدی برای ایجاد تغییرات بلندمدت و پایدار در رفتار ورزشی است.
تاب‌آوری دانشجویان به معنای توانایی آن‌ها در بازگشت از ناملایمات و ادامه مسیر پیشرفت علی‌رغم چالش‌ها و مشکلات است. این مهارت حیاتی به دانشجویان کمک می‌کند تا با استرس، شکست و مشکلات زندگی به شیوه‌ای مؤثر مقابله کنند و انگیزه خود را حفظ نمایند.
پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان
چالش‌های پیش روی دانشجویان
چالش‌هایی که دانشجویان ممکن است با آن‌ها مواجه شوند شامل موارد زیر است:
– بیماری جسمی:مشکلات سلامتی می‌تواند تأثیر زیادی بر توانایی تحصیل و یادگیری داشته باشد.
– تغییر در محیط تحصیلی:انتقال از مقاطع تحصیلی مختلف، مانند از دبستان به دبیرستان، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
-تغییر در ساختار خانواده:طلاق یا از دست دادن یکی از اعضای خانواده می‌تواند بر روحیه و تمرکز دانشجو تأثیر بگذارد.
-درگیری با همسالان یا اعضای خانواده:روابط اجتماعی می‌تواند منبع استرس یا حمایت باشد.
دانشجویان تاب‌آور قادرند احساسات خود را به خوبی ابراز کنند، که این امر به آن‌ها کمک می‌کند تا ناملایمات را بهتر مدیریت کنند.
اهمیت تاب‌آوری در دانشگاه‌ها
تاب‌آوری در سیستم‌های آموزشی برای مقابله با بحران‌ها و ناملایمات ضروری است. بر اساس گزارش‌های USAID، تقریباً ۸۰ درصد از مکان‌هایی که این سازمان در آن‌ها فعالیت دارد، با بحران‌های حاد مواجه هستند یا در حال بهبود از یک بحران هستند. این چالش‌ها می‌توانند تأثیرات عمیقی بر زندگی افراد و جوامع داشته باشند و پیشرفت کشورها را به سمت خودکفایی متوقف کنند.
ایجاد تاب‌آوری در سیستم‌های آموزشی به حفظ فرصت‌های آموزشی ایمن و عادلانه کمک می‌کند و نتایج یادگیری را برای همه دانش‌آموزان بهبود می‌بخشد.
تحقیقات نشان می‌دهد که وجود حداقل یک رابطه پایدار و متعهد با یک بزرگسال حامی، عنصر کلیدی در رشد تاب‌آوری در کودکان و جوانان است. این ارتباطات مثبت می‌توانند پاسخ‌های سازگارانه‌ای را در مواجهه با ناملایمات فراهم آورند.
راهبردهای تقویت تاب‌آوری
برای تقویت تاب‌آوری در محیط‌های دانشگاهی، راهبردهای زیر پیشنهاد می‌شود:
– ترویج احساسات مثبت:ایجاد فضایی که دانشجویان احساس راحتی کنند تا احساسات خود را بیان کنند.
-آموزش مهارت‌های حل مسئله:تقویت توانایی دانشجویان در مدیریت مشکلات و چالش‌ها.
– تشویق به هدف‌گذاری:کمک به دانشجویان برای تعیین اهداف قابل دستیابی که نیازمند تلاش و پشتکار هستند.
– پرورش شایسته‌سالاری: ایجاد فضایی که در آن موفقیت‌ها جشن گرفته شود.
مدارس و دانشگاه‌ها باید با ایجاد محیط‌های حمایتی و آموزشی، زمینه پرورش تاب‌آوری را فراهم کنند. این محیط‌ها باید شامل روابط مثبت بین دانشجویان، معلمان و مدیران باشد تا بتوانند به تقویت تاب‌آوری کمک کنند.
تاب‌آوری نه تنها به سلامت روانی کمک می‌کند بلکه باعث افزایش انگیزه، خلاقیت و موفقیت تحصیلی نیز می‌شود.
بنابراین، سرمایه‌گذاری در آموزش تاب‌آوری یک گام ضروری برای موفقیت فردی و اجتماعی محسوب می‌شود.