تاب آوری توانایی ادامه دادن است

تاب آوری توانایی ادامه دادن است این رازی است که جهان را میسازد.
تصور کنید جنگلی سرسبز که درختان قدیمی آن سالهاست طوفانها را به تماشا نشسته اند. راز ماندگاری آنها نه در سختی تنه ها، که در نرمش شاخه هاست. تاب آوری و توانایی ادامه دادن را میتوان در همین نرمش جستجو کرد؛ هنر خم شدن، اما نشکستن. طبیعت به ما میآموزد که ادامه دادن، همیشه به معنای مقاومت سخت و بی روح نیست، گاهی مانند نیلبکی ست که با وزیدن باد، آوازی تازه سر میدهد.
زندگی نیز چنین است: گاه باید مانند رودخانه ای باشی که در برخورد با صخره ها مسیرش را عوض میکند، اما هرگز از جریان بازنمیماند. این همان راز نهفته ایست که در دل واژه تاب آوری پنهان است. توانایی ادامه دادن، حتی وقتی همه چیز فریاد میزند تسلیم شو.

تاب‌آوری توانایی ادامه دادن است که انسان‌ها را قادر می‌سازد تا در مواجهه با شکست‌ها، بحران‌ها و ناملایمات زندگی، زنده بمانند و رشد کنند و به پیشرفت دست یابند.

تاب آوری در ژرفای انسان
در اساطیر کهن، راز جاودانگی قهرمانان شکست دیو نیست، بلکه با شکست تاریکی درون خود جاودانه شدند.

تاب آوری و توانایی ادامه دادن، همچون نقشه ستارگان است که در تاریکترین شبها راه را نشان میدهد. روانشناسان میگویند مغز انسان به گونه ای تکامل یافته که درد را به داستان تبدیل کند و بدینگونه هر زخم، روایتی میشود برای بقا.
تصور کنید کودکی که اولین قدمهایش را برمیدارد. زمین خوردنهایش نه نشانه شکست، که بخشی از رقص زندگی است.
این همان معجزه تاب آوری است آن هنگام که دنیا از تو میپرسد «چرا هنوز ایستاده ای؟» پاسخ همان شعری ست که در رگهایت جاری است: «چون نفس میکشم، پس ادامه میدهم.»

تاریخ بشر، سرود بی پایان کسانی است که از خاکستر برخاسته اند.
تاب آوری و توانایی ادامه دادن، میراثی کهن است که در جوهره وجودی ما ما حک شده؛ گویی نیاکانمان نجوا می کنند که خاک و خون ما را دریاب و از پای ننشین.
حتی در افسانه ها نیز ، ققنوس نمادی از این تبار است، میسوزد تا از خاکستر خود فرصت رویش دوباره ای بدست آرد. شاید زندگی نیز چنین باشد؛ گاهی باید نقش و نفس را عوض کرد، اما هرگز صحنه را ترک نکرد.

شاید معنای راستین تاب آوری این باشد که نه فرار از طوفان، که رقصیدن در باران.
تاب آوری را نباید در موزه ها جستجو کرد؛ آنجا که زندگی جریان دارد، در آشپزخانه مادری که پس از روزی سخت، شام میپزد، در دستان پرستاری که شیفتش تمامی ندارد، در نگاه دانش آموزی که امتحان شکستش را به پلکانی برای پیروزی تبدیل میکند.
تاب آوری توانایی ادامه دادن است، همان جادوی کوچکیست که هر روز در خیابانها اتفاق میافتد. کافیست بیاموزیم که حتی اشکها میتوانند آینه ای برای دیدن راه باشند. به جای جنگیدن با امواج، قایقی از خاطره های زیبا بسازیم و به دریا زنیم.

تاریخ بشر سرودی بی‌پایان است و روایتگر کسانی است که از خاکستر سختی‌ها و نابسامانی‌ها برخاسته‌اند و با قدرتی شگفت‌انگیز به زندگی ادامه داده‌اند؛ این سرود نشان‌دهنده تاب‌آوری است، یعنی توانایی ادامه دادن در برابر مشکلات و چالش‌های بی‌شمار.

این ویژگی بنیادین در طول تاریخ بشریت بارها و بارها خود را نشان داده است؛ از بازسازی تمدن‌ها پس از جنگ‌های ویرانگر گرفته تا مقابله با رویدادهای طبیعی و بیماری‌های فراگیر، انسان‌ها همواره با تاب‌آوری خود توانسته‌اند مسیر زندگی را ادامه دهند و آینده‌ای روشن‌تر بسازند.

تاب‌آوری به معنای یادگیری از تجربیات تلخ، سازگاری با شرایط جدید و یافتن راه‌های نوآورانه برای حل مشکلات است.

این توانایی باعث شده است که جوامع انسانی بتوانند از دل سختی‌ها به تعالی برسند و فرهنگ‌ها، دانش و فناوری را به نسل‌های بعد منتقل کنند.

به عبارت دیگر، تاب‌آوری توانایی ادامه دادن است که نه تنها فرد را در برابر شکست‌ها مقاوم می‌سازد، بلکه به او قدرت می‌دهد تا از هر سقوطی بلند شود و قوی‌تر از قبل به مسیرش ادامه دهد.

تاریخ بشر نه تنها داستان موفقیت‌ها و پیشرفت‌هاست، بلکه سرودی است از تاب‌آوری بی‌پایان کسانی که از خاکستر برخاسته‌اند و با توانایی ادامه دادن، مسیر زندگی را به سوی آینده‌ای روشن‌تر هدایت کرده‌اند. دکتر محمدرضا مقدسی  در ادامه سخن آورده است پایان هر شب، طلوعی دیگر است؛ کافیست باور کنیم که تاب آوری، هنر نوشتن زندگی با مرکب امید است./ف