تاب آوری و گردشگری

 

تاب‌آوری گردشگری به توانایی مقاصد، جوامع و صنعت گردشگری در مواجهه با بحران‌ها، جذب اثرات منفی، بازیابی سریع و سازگاری با شرایط جدید گفته شده است.

تعریف گردشگری یا توریسم عبارتست از سفر به قصد لذت بردن یا کسب‌وکار و همچنین  هم در مباحث نظری و پیشینه پژوهش و هم در عملیات اجرایی گردشگری می تواند به  سیاحت‌گری، تجارت، جذب، اسکان و سرگرمی گردشگران، و تجارت مرتبط به برگزاری انواع مرتبط باشد .
از جانب دیگر تاب‌آوری مقابله موفق با انواع شوک یا تهدید و بحران است.تاب‌آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب‌آوری خوشبختی جدید است .
تاب آوری توانایی ادامه دادن است تاب آوری برگشت پذیری نیست.تاب آوری مقابله موفق با انواع شوک یا تهدید و بحران است.

تاب آوری انقلاب خرد ورزی است که خط تولید آن مدیریت است و ابزار گسترش آن هم آموزش است تاب آوری خوشبختی جدید است .
تاب آوری میتواندحداقل آشفتگی در رویارویی با مقدار معینی از تنش باشد این معنا در پیشگیری و مدیریت مخاطرات یا بازسازی و ترمیم و همچنین در مدیریت بحران شایان توجه است.
تاب آوری بمعنای نبود آسیب نیست اگرچه در بسیاری از متون تاب آوری را در مقابل آسیب پذیری تعریف میکرده اند اما تاب آوری میتواند هم آیند صدمه و آسیب هم باشد.

 

 

گردشگری پایدار نوعی گردشگری است که با هدف ایجاد تعادل میان تأثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی شکل گرفته است تا منافع بلندمدت برای مقاصد گردشگری، جوامع محلی و گردشگران تضمین شود.

این نوع گردشگری به دنبال افزایش نتایج مثبت مانند ایجاد اشتغال، حفاظت از میراث فرهنگی و حفظ حیات‌وحش است و در عین حال، اثرات منفی مانند تخریب محیط زیست و ازدحام بیش از حد را کاهش می‌دهد.

جنبه‌های کلیدی گردشگری پایدار عبارتند از:

– حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی با کاهش آلودگی و حمایت از تنوع زیستی و حتی احیای اکوسیستم‌ها.
– احترام به فرهنگ و جامعه محلی با حفظ تنوع فرهنگی و تضمین حقوق و نیازهای جمعیت میزبان.
– توسعه اقتصادی پایدار از طریق ترویج اشتغال محلی، حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و تقویت اقتصاد محلی به ویژه در مناطق آسیب‌پذیر.

مشارکت جامعه محلی در مدیریت و بهره‌برداری از منابع گردشگری اهمیت دارد و گردشگری پایدار به دنبال همسویی منافع گردشگری انبوه با پایداری واقعی و سود اقتصادی پایدار برای جوامع است.

این نوع گردشگری با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد هماهنگ است و می‌تواند به فقرزدایی و رشد اقتصادی پایدار کمک کند، ضمن اینکه مصرف مسئولانه و حفاظت از محیط زیست را ترویج می‌دهد.

گردشگری پایدار مدیریت گردشگری است که ضمن حفاظت از محیط زیست و احترام به فرهنگ جوامع محلی، توسعه اقتصادی را حمایت می‌کند تا گردشگری بتواند بدون آسیب به نسل‌های آینده، به شکوفایی ادامه دهد.

 

بنا بر همین گزارش از خانه تاب آوری گردشگری مسافرت و جابه‌جایی افراد به مکان‌هایی خارج از محیط معمولشان به دلایل شخصی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی است.

این شامل فعالیت ها، خدمات و بخش های مختلفی است که به تجربه کلی گردشگری کمک می کند. براساس آنچه که مورد توافق سازمان تجارت جهانی و بخش آمار سازمان ملل متحد است توریست یا گردشگر به کسی گفته میشود که حداقل یک شب و حداکثر یکسال به جایی غیر از دیار و محل سکونت دایمی و معمول خود سفر می‌کند و می‌ماند.

البته که گردشگری مفهومی گسترده تر از مسافرت است ، توریسم طیف گسترده ای از فعالیت ها، خدمات، و بخش هایی مانند حمل و نقل، اقامت، سرگرمی و غیره است که همگی زیر چتر اقتصاد گردشگری سازماندهی و مفهوم سازی شده است صنعت گردشگری در سطح جهانی قابل توجه است و برای مناطق و کشورها ایجاد اشتغال و درآمد دارد.گردشگری از بهترین ابزارهای تبادل فرهنگی است.

تاب‌آوری گردشگری به توانایی مقاصد، جوامع و صنعت گردشگری در مواجهه با بحران‌ها، جذب اثرات منفی، بازیابی سریع و سازگاری با شرایط جدید اشاره دارد.