پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده

پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده از طریق ویژگی های جمعیت شناختی خانواده اولیه و کیفیت رابطه با همسالان

هدف کلی از پژوهش حاضر، شناسایی رابطه ویژگی‌های خانواده اولیه و کیفیت تعامل با همسالان با تاب آوری و آسیب‌پذیری در کودکان و نوجوانان مقیم در مراکز شبه خانواده بود.

شرکت‌کنندگان در پژوهش شامل ۱۰۰ نفر از کودکان و نوجوانان مراکز شبه‌خانواده استان اصفهان بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.

به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تاب‌آوری کودکان و نوجوانان (RSCA)، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) و پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد.

داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون، آزمون t-مستقل و تحلیل واریانس یکراهه مورد تحلیل قرار گرفت.

 

نتایج نشان داد متغیر‌های‌ اعتماد و ارتباط پیش‌بینی کننده های مثبت و مدت زندگی قبلی با مادر پیش‌بینی کننده‌ منفی تاب‌آوری کودکان و نوجوانان مراکز شبه خانواده؛ متغیر‌ مدت زندگی قبلی با مادر پیش‌بینی کننده‌ مثبت و دلبستگی به همسالان پیش‌بینی‌کننده‌ منفی آسیب‌پذیری کودکان و نوجوانان مراکز شبه‌خانواده بودند.

یافته‌های پژوهش حاضر، علاوه بر کمک به غنای مباحث نظری حوزه تاب آوری، با شناسایی عوامل پیش بینی کننده تاب‌آوری کودکان و نوجوانان مراکز شبه خانواده در حوزه خانواده و همسالان می‌تواند برای مراکز و سازمان های حمایتی و درمانی- خدماتی پذیرای کودکان و نوجوانان بی/ بد سرپرست تلویحات کاربردی قابل توجهی داشته باشد.

 

 

 

 

پیش بینی تاب آوری افراد مقیم در مراکز شبه خانواده

از طریق ویژگی های جمعیت شناختی خانواده اولیه و کیفیت رابطه با همسالان