این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی برنامة آموزش تاب‌آوری بر ارزیابی‌های شناختی، مقابلة فعال و هیجان‌های مثبت و منفی گروهی از دانش‌آموزان دختر انجام شد. در این پژوهش تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری، ۳۲ دانش‌آموز دختر ۱۲ساله در دو گروه آزمایش و کنترل قبل و بعد از آموزش به نسخة تجدیدنظرشدة سنجش ارزیابی تنیدگی (رویلی، رویش، جاریکا و واگن، ۲۰۰۵)،مقیاس مقابلة فعال (گرین‌گلس، شوارزر، جاکوبیک، فیکسنبام و تابرت، ۱۹۹۹) ونسخة تجدیدنظرشدة مقیاس هیجان‌های متمایز (فردریکسون، تاگادی، واگ و لارکین، ۲۰۰۳) پاسخ دادند. در ۱۰ جلسه یک‌ساعته برنامة آموزش تاب‌آوری روانی به شیوة گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج روش‌های آماری تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و چندمتغیری نشان داد که در کوتاه‌مدت و بلندمدت برنامة آموزش تاب‌آوری در افزایش ارزیابی‌های شناختی سازشی، راهبرد مقابلة فعال و هیجان‌های مثبت و در کاهش ارزیابی شناختی مبتنی بر تهدید و هیجان‌های منفی دانش‌آموزان دختر مؤثر بود. درمجموع، نتایج این بررسی نشان می‌دهد که برنامة آموزش تاب‌آوری از طریق تقویت راهبردهای تفکر مثبت، راهبردهای سازشی مدیریت هیجان و همچنین غنی‌سازی مهارت‌های رابطة بین‌فردی، در تحقق ایدة ایمن‌سازی روانی فراگیران به طور تجربی مؤثر است.
تأثیر برنامه آموزش تاب آوری بر ارزیابی های شناختی، مقابله و هیجان ها
