در طول تاریخ دیدگاه غالب در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی عمدتا بر ناتوانیهای آنها تاکید داشته که منجر به ایجاد حس بی کفایتی و ناکامی در این افراد شده است.
اما دیدگاه اخیر در مورد افراد مبتلا به کم شنوایی بر روانشناسی مثبت، مسائل مربوط به سلامت و تواناییها و شایستگیهای فردی برای اداره زندگی مستقل که مرتبط با مفهوم تاب آوری است، تاکید دارد.
هدف پژوهش حاضر بررسی مروری مفهوم تاب آوری در افراد مبتلا به کمشنوایی بود.
مواد و روشها
بدین منظور از منابع علمی پایگاههای اطلاعاتی PubMed، Elsevier، ProQuest و Google scholar و نیز از کتابهای معتبر در زمینه کمشنوایی بین سالهای ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۳ استفاده شد.
جستجو در این پایگاهها با استفاده از کلید واژههای resilience, hearing impairment و deaf انجام گرفت.
یافته ها
نتایج نشان داد تاب آوری فرایندی پویا در رشد انسان است که در تعامل با شخصیت و عوامل محیطی در جریانی دوسویه رشد میکند.
این فرایند یک ویژگی ثابت نیست؛ بلکه قابل تغییر است و میتوان آن را بهبود بخشید.
عوامل محافظتکننده تاب آوری در سطوح فردی، خانوادگی و محیطی قرار میگیرند که میتوان از آنها به عنوان نقطه آغاز مناسبی در طراحی و اجرای مداخلههای بالینی برای افراد مبتلا به کمشنوایی و خانوادههای آنها استفاده کرد.
