تاب آوری ملی: مروری بر ادبیات تحقیق

تاب آوری ملی: مروری بر ادبیات تحقیق

با افزایش بلایای طبیعی و انسانی و پیامدهای گسترده‌ی آنها، نیاز به تاب‌آورتر شدن جوامع و دولت‌ها بیش از پیش احساس می‌شود. این امر موجب شده است که تاب‌آوری، به عنوان بزرگ‌ترین چالش ملی در عصر حاضر قلمداد گردد.

پیامدهای مخرب تحریم‌های بین المللی اخیر بر اقتصاد ایران نشان دهنده تاب‌آوری پایین اقتصاد ملی در مواجهه با شوک‌های خارجی است. از این رو حکومت ایران، بیش از سایر کشورها با چالش‌ها و بحران‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم کرده و در آینده نیز با آنها روبه‌رو خواهد بود.

در میان موضوعات تاب‌آوری، تاب‌آوری ملی کمتر مورد پژوهش قرار گرفته است. این مقاله با هدف بررسی مبانی نظری و ادبیات تحقیق موجود در مورد تاب‌آوری ملی تدوین شده است.

در این مقاله، ابتدا واژه‌کاوی و تبارشناسی تاب‌آوری مورد بررسی قرار گرفته است، سپس به نوع‌شناسی تاب‌آوری در سطوح فردی، سازمانی، اجتماعی و ملی و هم‌چنین برخی از شاخص‌های اندازه‌گیری تاب‌آوری ملی پرداخته شده است. نهایتاً، خلاءها و شکاف‌های موجود در ادبیات تحقیق مورد اشاره قرار گرفته است.

 

تاب آوری ملی ، مروری بر ادبیات تحقیق

 

 

بنابر همین گزارش از  خانه تاب آوری محمدرضا مقدسی در ادامه و تکمیل این مطلب آورده است به توانایی یک ملت برای آماده شدن، انطباق، مقاومت در برابر تهدیدها، خطرات، شوک ها و اختلالات مختلف، از جمله مواردی که دوره ای و مزمن هستند تاب آوری ملی گفته میشود.

تاب‌آوری ملی، با اذعان به اینکه یک قدرت ملی نه صرفاً، براساس ظرفیت نظامی، بلکه از طریق جنبه‌های سیاسی ـ روان‌شناختی ارزیابی می‌شود، ظهور پیدا کرد. تاب‌آوری در سطح ملی، فرایند سازگارشدن و جذب ناملایمات یا تغییر تحمیل‌شده به‌واسطۀ تهدید خارجی را بررسی می‌کند.

چشم انداز تاب آوری ملی آینده ای است که در آن جوامع به طور جمعی، عادلانه و کارآمد با شرایط در حال تغییر سازگار می شوند، شوک ها را کاهش داده و مسیر بهبودی وپیشرفت را پیش میگیرند،  تاب آوری ملی همچنین میتواند آثار عوامل استرس مزمن کاهش دهد.

 بررسی ادبیات تحقیق اصول خاصی را برای  تاب آوری ملی پیشنهاد میکند که  عبارتند از:

1.آمادگی: که شامل پیش‌بینی و تمهیدات لازم برای مقابله با تهدیدات و خطرات بالقوه، از جمله توسعه طرح‌ها و رویه‌ها برای پاسخگویی یا پیشگیری مؤثر است.

2.سازگاری: که اعلب شامل انطباق با شرایط در حال تغییر است، در این میانه میتوان به تأثیرات تغییرات اقلیم ( آب و هوا) و سایر عوامل استرس زا در دراز مدت است.

3. مقاومت: این شامل داشتن ظرفیت برای تحمل در برابر رویدادهای مخرب است.

4. برابری: به معنای حصول اطمینان از این است که همه جوامع و افراد برخورداری عادلانه از منابع و پشتیبانی های لازم از خدمات اجتماعی برای تاب آوری را دارند.

5.همکاری:به عضویت و ایفای نقش و انجام دادن کاری در سیستم ها و بخش های مختلف اجتماع است که منجر به توسعه تاب آوری خواهد بود از جمله مشارکت بین دولت، بخش خصوصی، سازمانهای مردم نهاد و فعالیت های داوطلبانه و یا هر گونه کنش اجتماعی دیگر.

6.پیشگیری: به ریشه ها و دلایل صدمات و آسیب های مختلف اجتماعی توجه میکند به گونه ای که منجر به کاهش مخاطرات شود پیشگیری موفق بر پیش بینی های دقیق تکیه میزند.

7. یادگیری: توسعه تاب آوری ثمره استمرار در یادگیری و آموزش است تفاهم و تعاملات بین نسلی و بهبود مستمر و یادگیری از تجربیات گذشته، به اشتراک گذاری دانش و بهترین شیوه ها برای ایجاد تاب آوری بسیار کار آمد و موثر هستند .