اضطراب مرگ و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان خون
اضطراب مرگ و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان خون
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان وحدت مدار بر در بیماران مبتلا به سرطان خون بود.
روش: جامعه آماری پژوهش، شامل تمام بیماران مبتلا به سرطان خون لوسمی مراجعه کننده به مؤسسه خیریه مهیار در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ بودند که از میان آنها ۳۴ بیمار با مراجعه به فرمول حجم نمونه کوهن با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی و همگنسازی سن، جنس و سابقه درمان در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند.
دادههای پژوهش با استفاده از پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۸۸)؛ مقیاس اضطراب مرگ تمپلر (۱۹۷۰) و مقیاس تابآوری کانر دیویدسون (۲۰۰۳) جمع آوری شدند.
به منظور انجام مداخله، شرکت کنندگان گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان وحدت مدار قرار گرفتند.
برای تحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و نرم افزار SPSS-24 استفاده شد.
یافتهها: دادههای حاصل بیانگر کاهش نمرات پس آزمون (۸۸/۴±۶۹/۰) و پیگیری (۷۰/۴±۵۸/۰) اضطراب مرگ نسبت به پیش آزمون (۲۹/۱۰±۰۴/۱) و افزایش نمرات پس آزمون (۱۷/۱۶±۲۸/۱) و پیگیری (۳۵/۱۶±۲۲/۱) تابآوری نسبت به پیش آزمون (۸۸/۸±۳۳/۱) و گروه گواه بود.
اثر متقابل زمان*گروه موجب کاهش اضطراب مرگ (۰۰۱/۰=P) و افزایش تاب آوری (۰۰۱/۰=P) نسبت به گروه گواه شد.
نتیجهگیری: براساس نتایج سودمندی روش و نگرش وحدتمدار به زندگی در کاهش عوارض روانشناختی سرطان خون در کنار درمانهای پزشکی برای افزایش تاب آوری این بیماران و کاهش اضطراب آنها پیشنهاد میشود.
اثربخشی درمان وحدت مدار
بر اضطراب مرگ و تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان خون