در این پژوهش سلامت روانی، تاب‌آوری و سرسختی روانی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار مقایسه شد.
روش: روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی (علّی – مقایسه‌ای) است. تعداد ۳۰۰ نفر (۱۵۰ ورزشکار و ۱۵۰ غیر ورزشکار) به روش نمونه‌گیری در دسترس بعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامۀ تاب‌آوری کونور و دیویدسون، سلامت عمومی گلدبرگ و سرسختی روانی اهواز استفاده شد.
داده‌ها با آزمون تی گروه‌های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شد.
نتایج: بین سلامت روانی، تاب‌آوری و سرسختی روانی دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنادار وجود دارد. بر این اساس افراد ورزشکار از سلامت روانی، تاب‌آوری و سرسختی روانی بالاتری برخوردار بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: افراد ورزشکار تاب‌آوری و سرسختی روانی بالاتری داشتند و از مشکلات کمتری در زمینه سلامت روانی و در نتیجه سلامت روانی بالاتری برخوردارند. ازاین‌رو با توجه به نقش اساسی ورزش در ارتقای شاخص‌های سلامت روانشناختی، برنامه‌ریزی در جهت تشویق افراد به‌خصوص نوجوانان و جوانان برای پرداختن به ورزش، به دستگاه‌های مسئول و نیز خانواده‌ها پیشنهاد می‌شود.
مقایسه سلامت روانی، تاب‌آوری و سرسختی روانی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار
