تاب آوری و رفتارهای پرخطر
تاب آوری و رفتارهای پرخطر بر اساس ساختار انگیزشی در نوجوانان
هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری و رفتارهای پرخطر بر اساس ساختار انگیزشی در نوجوانان می باشد.
مواد و روش کار: این پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان دبیرستانی شهر بجنورد که در سال ۹۱-۹۰ مشغول به تحصیل می باشند. تعداد ۳۰۱ دانش آموز از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب گردیدند.
برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ۴۱ ماده ای رفتارهای پرخطر، مقیاس کونور و دیویدسون (CD_RIS) و پرسشنامه اهداف فردی (PCI) برای سنجش ساختار انگیزشی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی از آزمون های آماری کلموگروف – اسمیر نوف و t مستقل به استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت آماری معناداری در میانگین تاب آوری و رفتارهای پر خطر براساس ساختار انگیزشی وجود دارد(۰۰۰۱/۰>p).
نتیجه گیری: باتوجه به ویژگی های مشترکی که بین افراد درگیر رفتارهای پر خطر و افراد دارای ساختار انگیزشی غیرانطباقی وجود دارد،
همچنین ویژگی های مشترکی که افراد تاب آور و افراد با ساختار انگیزشی انطباقی دارند این تفاوت قابل تبیین است.
مقایسه تاب آوری و رفتارهای پرخطر بر اساس ساختار انگیزشی در نوجوانان
